419. Wielki przekręt recenzja

Emerytowany, spokojny nauczyciel Henry Curtis ginie w wypadku samochodowym na ulicach Calgary. Wszczęte śledztwo zakłada dwie wersje wydarzeń – samobójstwo lub celowe zepchnięcie auta z mostu.

Wkrótce okazuje się, że Henry tuż przed śmiercią, zaciągnął kredyt hipoteczny pod zastaw domu i popadł w długi, o czym ani żona, ani dwoje dorosłych dzieci denata nie mieli pojęcia. Po dokładnym sprawdzeniu, fakty są jednoznaczne i wskazują na to, że Curtis stał się ofiarą oszusta finansowego, który wyłudził od niego pieniądze na rzekomą pomoc młodej dziedziczce fortuny, pochodzącej z Nigerii.
Córka zmarłego - Laura, postanawia przyjrzeć się bliżej procederowi zwanemu „czterysta dziewiętnaście”. Za wszelką cenę próbuje również odszukać człowieka, którego obarcza winą za śmierć ojca.

* "– Czterysta dziewiętnaście?
– Tak nazywają się te wyłudzenia. Nazwa pochodzi od paragrafu nigeryjskiego kodeksu karnego, mówiącego o pozyskiwaniu pieniędzy lub towarów pod fałszywym pretekstem. To dotyczy w zasadzie każdego oszustwa. Ten termin wszedł tam do powszechnego użycia."

Od pierwszych stron powieści poznajemy cztery wątki, które początkowo nie są ze sobą powiązane. Oprócz wspomnianej rodziny Curtis’ów, zaglądamy w życie Winstona, młodego Nigeryjczyka i wyrafinowanego oszusta w jednej osobie. Śledzimy również losy Aminy, ciężarnej dziewczyny, która ucieka ze swojej wioski, przemierza pieszo kraj w poszukiwaniu zarobku i miejsca dla siebie oraz nienarodzonego dziecka. Natomiast Nnamdi to mechanik, który pracuje przy wydobywaniu ropy, a traf sprawia, że otrzymuje propozycję pracy, jako kierowca ciężarówki.
Im dalej zagłębiamy się w przedstawioną historię, dochodzimy w końcu do momentu, kiedy losy całej czwórki stopniowo krzyżują się ze sobą. W jaki sposób Laura, Winston, Amina i Nnamdi spotkają się i jaki to będzie miało wpływ na życie każdego z nich?