“Eve patrzyła, jak obcy ludzie kolejno wchodzą do jej domu. Gdzieś w głębi jej umysłu, w podświadomości, rozbrzmiewał sygnał alarmowy. Po głowie kołatały się skrawki opowieści. Opowieści o obcych przychodzących do domów, twierdzących, że tam mieszkali, i chcących się rozejrzeć. A gdy czujność niczego nie podejrzewających ofiar zostawała uśpiona, działo się najgorsze - kradzież, tortury, morderstwa.”