“Nie miał psy­cho­lo­gicz­nej wie­dzy, ale znał na­tu­rę. Wie­dział, że zra­nio­ne zwie­rzę od­cho­dzi od stada, by w sa­mot­no­ści lizać rany. Teraz po­my­ślał, że Nina była ra­czej jak pie­niek drze­wa, który nawet po­zba­wio­ny liści po­trzeb­nych do prze­pro­wa­dze­nia fo­to­syn­te­zy nie umrze, do­pó­ki czer­pie soki z są­sied­nie­go drze­wa, łą­cząc się z nim ko­rze­nia­mi.”