“Pamiętał, że gdy jego ojciec zbliżał się czyjegoś domu, zawsze zatrzymywał się przy bramie i wołał "Dzień dobry!", dopóki nie zauważono jego obecności. Wśród ludzi, których prywatność zależała raczej od odległości sąsiadów, niż od żaluzji, był to praktyczny nawyk.”