“Fizyka smutku - najpierw klasyczna fizyka - była przedmiotem mojej uwagi przez kilka lat. Smutek, tak jak gazy i opary, nie ma własnej objętości i formy, a przyjmuje formę i objętość naczynia lub przestrzeni, którą zajmuje. (s.286)”
“Nie ma sensu... odkładać na później tego, co nieuniknione.”
“To taki dzień, kiedy wszystko wydaje się nierealne, a ja tkwię gdzieś głęboko w swoich myślach.”
“Życie przeważnie jest smutne. A zaraz potem się umiera.”
“Byłam tak wypełniona nieszczęściem, że poza nim nic nie istniało. A gdy nie istnieje nic innego, nieszczęście przestaje być nieszczęściem - bo nie ma już niczego, z czym można je porównać. Wtedy jest już tylko zupełne wyczerpanie. I wtedy to mija. Człowiek powoli zaczyna znowu żyć.”
“Ludzie się kochają, to najważniejsze; cud i najoczywistsza rzecz pod słońcem, (...), a bez miłości człowiek jest tylko trupem na urlopie, niczym więcej oprócz paru danych i przypadkowego nazwiska, i równie dobrze może umrzeć...”
“Było mi obojętnie i bardzo pusto - tak musi być w oku cyklonu, Absolutna cisza w samym środku szalejącego żywiołu. ”
“Smutek i samotność to czasem tylko pokrywa dla nudy, czczości i głupoty. ”
“Pod koniec tygodnia myślała na okrągło o tym, gdzie się kończy jej ciało, a zaczyna powietrze, o idealnym punkcie w czasie i przestrzeni, który wyznacza granicę między Marią a wszystkim innym.”
“Czasem budziła się w upalne ranki z podpuchniętymi oczyma, ciężkimi powiekami i zastanawiała się, czy płakała.”