“Wszyscy starali się zaparkować jak najbliżej klatki tylko po to, żeby coś zjeść, przespać się kilka godzin i wrócić do pracy, dzięki której stać ich będzie nadal na mieszkanie na tym osiedlu, opłacenie czynszu, jedzenia i paliwa na dojazdy do pracy. I tak błędne koło się zamykało.”