Dziewiętnaście minut

Bardzo polecam 19 MINUT. Polecam ją za to jak mnie poruszyła i nieraz doprowadziła, że ścisnęło mi się serce z żalu. Jodi Picoult świetnie ukazała sytuację znęcania się w szkole nad słabszymi, lepiej by tego nikt nie zrobił. Żal mi było Petera, strasznie mu współczułam, współczułam mu tego jak to wielokrotnie był upokorzony, za to że nie miał żadnych przyjaciół z którymi mógłby szczerze porozmawiać, gdyż wszyscy się od niego odwrócili. Peter był postacią, którą polubiłam i ciężko mi było czytać przez jaki koszmar musiał przechodzić. Jestem skłonna przyznać, że nie dziwię mu się, że pękł, bo ile może znieść człowiek z bólu? W dodatku te ciągłe porównywanie się do starszego brata, przecież zawsze był tym gorszym, gorszym we wszystkim. Najbardziej serce mi pękało, kiedy to już w przedszkolu mały Peter był ofiarą przemocy, tak cieszył się, że pójdzie do szkoły, dostał prezent od mamy i został tak brutalnie sprowadzony na Ziemię, pomimo iż był tylko dzieckiem i nikomu nic nie zawinił (sytuacja w autobusie). Ciężka jak dla mnie książka, chociaż bardzo wartościowa. 7 gwiazdek a nie 10 ponieważ: jak już pisałam nie lubię czytać o znęcanym się bohaterze, który lubię. Po drugie: Nie znosiłam Josie, nienawidziłam jej za wszystko co zrobiła Peterowi, za to jak się od niego oddaliła, wstydziła się go, a czasem nawet sama znęcała nad nim. Denerwowała mnie ta rozpuszczona pannica użalająca się nad sobą, że nikt jej nie rozumie, chociaż tak naprawdę nic o tym nie wiedziała. Po trzecie: Iryto...

Wielkie brawa dla pani Picoult, ponieważ po raz kolejny doskonale wywiązała się ze swojego zadania. Jak każda jej książka - podejmuje bardzo ważną kwestię, obok której wręcz nie powinno przejść się obojętnie. Nie zwracanie uwagi na takie zachowania, gdzie ofiarą był Peter, główny bohater, niesie ze sobą tragiczne skutki. Są ludzie, którzy mają to gdzieś, bo to przecież nie ich sprawa. Ale są też tacy, którzy potrafią wyciągnąć pomocną dłoń. Gdyby jakoś częściej zwracać uwagę na to, co dzieje się w szkołach, może nie doszłoby do tego, co wydarzyło się w tej powieści. Przerażające a jednocześnie niesamowite. Picoult mnie nie zawiodła, spodziewałam się, że ta książka mnie zaskoczy, jak to zwykle z jej powieściami bywa. Cudowna i nieprzewidywalna. Gorąco polecam.

to moja pierwsza książka przeczytana tej autorki i jestem zafascynowana ta opowieścia! idealnie przedstawione indywidualne uczucia każdej postaci i dowód na to, że nawet tych największych przestępców ktoś musi kochać! zaskakujące zakończenie... naprawdę niesamowita powieść, z pewnością sięgnę po inne książki tej autorki:)

kolejna super pozycja - brawa dla autorki za podjęcie niepopularnego tematu szykanowanych dzieci - lekceważony przez wielu problem prowadzi do tragedii- masakry w szkole- dogłębna analiza wszystkich postaci - wiele zaskakujących momentów - super materiał na dobry film ...

Świetna! Nieprzewidywalna, każda strona odkrywa nowe fakty w sprawie masakry w Sterling High, a to wszystko jeszcze otoczone masą emocji i uczuć. Przeszłość i teraźniejszość splata się ze sobą. Polecam ją bardzo, bardzo :).

Książka fantastycznie napisana. Autorka potrafi budować napięcie. Poza tym jej postaci są wielowymiarowe, nieprzewidywalne. Polecam :)

Książka bardzo mi się podobała, fajnie napisana, temat szczegółowo opisany. Chętnie przeczytam kolejna książkę tej autorki.

Książka bardzo ciekawa. Trzyma w napięciu. Polecam

Świetna książka, polecam!

Do zakupu tej książki skłonił mnie prolog. W dziewiętnaście minut można zrobić tak wiele rzeczy, można też zabić ludzi i tym samym, zmienić dosłownie wszystko. Gdy zaczynałam powieść szczerze nienawidziłam głównego bohatera: nastolatka, który powodowany zemstą sięga po broń. Utożsamiałam się z ofiarami, ich bliskimi. Nie pojmowałam jak można dokonać zamachu na świętość jaką jest ludzkie życie. W pewnym momencie poznałam ,,drugą stronę" tej historii. I zobaczyłam nastolatka, który nigdy tak naprawdę nie był akceptowany i szczęśliwy. Widziałam dramat drugiej strony. Z biegiem czasu pojmowałam jego motywy, ba zaczynałam mu współczuć. Autorka spisała się na medal i pokazała brutalną rzeczywistość świata młodzieży. To dotyczy także nas