Cytaty Henryk Sienkiewicz

Dodaj cytat
Pedagogia lepiej spełnia swe zadanie, gdy dziecko czuje rękę, prowadzącą je łagodnie, nie zaś nogę, przygniatającą mu piersi i depczącą wszystko, co go nauczono czcić i kochać w domu...
Choćby świat i życie były jak najgorsze, jedno w nich zostanie wieczne dobro - młodość.
Teraz wicher dmie od Wschodu i jałowy piasek zasypuje naszą tradycję, naszą cywilizację, naszą kulturę - całą Polskę - i zmieniając ją w pustynię, na której giną kwiaty, a żyć mogą tylko szakale.
Szczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi...
Jak na mnie termin przyjdzie (a przecie to żołnierska rzecz), zaraz sobie powinnaś powiedzieć "Nic to!" Po prostu powinnaś sobie powiedzieć "Michał, odjechał, prawda, że daleko, dalej jak stąd na Litwę, ale nic to! Bo i ja za nim podążę".
Bo prawdę rzekłszy, okrutnie nam dobrze ze sobą i tak myślę, że gdyby jedno z nas poległo, to by drugie bez miary tęskniło.
Boisz się śmierci, to się upij; pijany ani poczujesz.
Komu życie ciężkie, ziemia będzie lekka.
Ale zwykle tak się dzieje, że dużo gadają po śmierci o człowieku, którego za życia ledwie że nie popychano.
Talent - jest to taki ptak, który się gnieździ, gdzie mu się podoba, raz w dzikiej puszczy, drugi raz w strzyżonym ogrodzie.
Pesymizm nie jest rozumem, ale surogatem rozumu, a zatem i oszustwem takim, jakiego się dopuszcza kupiec sprzedający na przykład cykorię zamiast kawy.
Bukacki: Raz na miesiąc oświadczam się jej, raz na miesiąc dostaję kosza i tak sobie żyję od pierwszego do pierwszego. Teraz pierwszy minął, więc zatęskniłem do mojej pensji...
Kwiaty są same w sobie rzeczą dobrą, ale kto by chciał wyłącznie oddychać ich zapachem, ten się otruje.
Żyłem jak chciałem i umrę jak mi się podoba.
Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem.
Gdy tylko padły na nią ciepłe promienie miłości, zaraz zakwitła jak róża i do nowego, nieznanego rozbudziła się życia.
Afekt jest jako strzała, która niespodziewanie pierś przeszywa
Więc Ona żyje w każdym z nas, we wszystkich razem - i przeżyje wszystkie wiry na świecie.
Po wtóre , Kościół już przeżył i jeszcze przeżyje niejeden prąd społeczny, a po trzecie, wasza idea jest tak stara jak stara jest bieda na świecie
Być może, że w ciągu naszych dziejów tolerowaliśmy rozmaite idee i żywioły, nie tylko przez wspaniałomyślną wyrozumiałość, ale i dlatego, że naszemu lenistwu nie chciało się z nim należycie rozprawić...
Świat stoi na oszustwie, a życie jest złudzeniem.
Co tam się roi pod tą czupryną?
Będzieszże ty mi cicho nareszcie, ty mucho utrapiona! ty... najmilsze drogie stworzenie!...
co śmierć wykosi, miłość posieje- i to jest życie!
Nie uciekaj w tę stronę, w którą cię gonić będą.
Dusza jest jako źródło: zatrutą wodę niesie daleko, a któż zaręczy, czy mu trucizna nie leży w duszy na dnie, i czy zatrutych nie tworzyłby postaci.
Dusza, to karta biała! Bóg na niej pisze z jednej, a szatan z drugiej strony; ale Bóg i szatan są tu tylko symbole. W rzeczywistości jest inna ręka: iście, że świat tą ręką. Pisze świat, piszą źli i dobrzy ludzie, piszą chwile szczęścia, piszą najtrwalej cierpienia. Ale bywają dusze, jak muszle. Muszla ziarnko piasku, dusza ból w perłę zamienia, smutek i samotność prowadzą do tego.
Smutek i samotność to czasem tylko pokrywa dla nudy, czczości i głupoty.
Samotność dla duszy, to coś niby jak chwila snu dla ciała.
Samotność jest najgorszą nazwą, jaką umysł ludzki wymyślić zdołał. Samotność nigdy nie jest samotną, towarzyszy jej zawsze cichość.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl