Olga Kasprowska

"Była niezorganizowana. Osobna. Miała swój świat. Czytała, czytała, czytała. Zachwycała się zdaniami, i słowami. Wzruszała wierszami. Rozumiała, co czyta. Świat był taki, jakim go czytała. Ludzie byli tacy, jakimi ich sobie idealizowała. Kochała, kochała, kochała. Pisała listy, nie spała, czasem cierpiała, żyła w uniesieniu. Nie zastanawiała się, i...

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów literatury, książek. Dla tych którzy czytają wszystko i wszędzie, a książki darzą niezwykłą czułością.

Krótka lektura o melancholii, nostalgii za tym co było i sile rzeczywistości, która lubi odzierać ze złudzeń. Książka o sile wspomnień i ... aniołach.

Prosta historia w której pełno jest codzienności, z którą siłą rzeczy musimy się konfrontować. Czytając podążamy za "losami" głównej bohaterki i trzymamy za nią kciuki. Optymistyczna lektura, która zachęca do odwagi i podejmowania śmiałych decyzji.

Książka jest momentami nużąca, a momentami naprawdę bardzo ciekawa. Oceniam ją mimo wszystko na mocne cztery. Świetna propozycja nie tylko dla wielbicieli H.M. (przedruk fragmetów esejów autora nie publikowanych dotąd w Polsce), ale także dla miłośników Japonii, a przed wszystkim Tokio.

M. Surosz miał rację, pisząc że Czechy to nie tylko Kundera, Hrabal, piwo i piękna Praga. To także mnóstwo postaci o których wiemy (my, Polacy) niewiele, a które w większym lub mniejszym stopniu zmieniły czeskie oblicze.

Fani pisarza z pewnością nie będą zawiedzeni. Druga część trylogii jest lepsza niż poprzednia - pewnie dlatego, że w końcu "coś się dzieje". Z niecierpliwością czekam na ostatnią część.

Nie jestem jakąś wielką wielbicielką kryminałów, ale ta książka przypadła mi do gustu. Brawo dla autora za zakończenie i za umiejętnie skonstruowaną historię, która wciąga od samego początku.

Książka pełna symboli i licznych nawiązań do świata nauki i sztuki. Zastanawiająca i erudycyjna. Jednym słowem piękna. Warto sięgnąć po film. Ekranizacja zasługuje na 5 +.

Lekka i optymistyczna lektura. Ot! Poprawiacz humoru.

Ciekawie napisana biografia. Polecam zwłaszcza wielbicielom twórczości Agnieszki Osieckiej. Dzięki książce Turowskiej możemy chociaż troszeczkę pobłądzić w świecie dziwnym i niespokojnym "Panny Czaczkes" (tak Osiecką nazywał niegdyś M. Hłasko).

W tej książce jest przede wszystkim dużo niezgody i złości na otaczający świat, typowość oraz powtarzalność każdego dnia. Ma się wrażenie, że główni bohaterowie utknęli w martwym punkcie, jednocześnie nie mając pomysłu jak wybrnąć z tej swojej życiowej stagnacji. Mijają się w mieście mając w głowach bardzo podobne schematy myślowe. (Nie jest to ksi...

Zachęcona opisem na okładce zabrałam się do poznawania "Życia owadów" W. Pielewina. Spodziewałam się naprawdę zabawnej satyry z Związkiem Radzieckim w tle. Niestety... pełne rozczarowanie. Wydaje mi się, że autor miał świetny pomysł na powieść, ale zabrakło w niej tego "czegoś".

Mgła, duszne albo świetliste pokoje i przestrzenie, niedopowiedzenia. Warto mieć własny egzemplarz tych opowiadań na półce.

Jego poezja jest uskrzydlająca!

Książka ma parę "słabszych" fragmentów, mimo to nie można zaprzeczyć, że "Fado" Stasiuka to piękna, słowna podróż po Europie Wschodniej.

Proste, lekkie felietony z przymrużeniem oka, odrobiną cynizmu. W sam raz na jeden seans z miętową herbatą.

Już od dawna chciałam przeczytać tą autobiografię. Książka ma swoje plusy i minusy. Jeśli ktoś nie interesuje się jazzem to lektura pewnie będzie dla niego męcząca. Ale na szczęście, poza tym wątkiem głównym, jest jeszcze mnóstwo innych - pobocznych - nie mniej ważnych. O życiu, nałogach, wychodzeniu z tych uzależnień. O niepokorności i przekraczan...

Kolejna wciągająca pozycja z reportażowej serii wydawnictwa Czarne. Warto wspomnieć, że Witold Szabłowski za reportaże z tego zbioru otrzymał kilka nagród dziennikarskich (Melchiora 2007 oraz wyróżnienie Amnesty International). "Zabójcę z miasta moreli" warto przeczytać, aby poszerzyć swoją wiedzę o tym kraju. To Turcja właśnie - państwo, gdzie krz...

Nietuzinkowe opowiadania. Pełne magii wymieszanej z codziennością. Tu pozorna nieistotność zyskuje znamiona Istotności. Uwiódł mnie ten literacki krajobraz obecny w książce P. Huelle. Jeśli ktoś nie czytał jeszcze "Weisera Dawidka" tego autora - szczerze polecam.

Słowo-złącza perfidnie nieprzewidywalne są inspirujące. Lubię groteskę, lubię "Pożegnanie jesieni".

Tak bardzo mało Stachury w Stachurze, ale i tak na plus. Jak niżej napisano: "można dostrzec ewolucję pisarską autora". O ile wcześniej miało się "do czynienia" z twórczością Stachury: )

Brutalnie prawdziwa proza. Przyjemnie denerwująca, bo trafia w sedno. Boję się takich książek i zachłannie się nimi zaczytuję nocą późną. Uwalnia od natrętnych egzystencjalnych myśli - pewnie dlatego, że jest nimi wypełniona. Jeśli kogoś zachwyci - odsyłam do "Mdłości" J.P. Sartre.

Książka jest przede wszystkim ciekawą próbą rozłożenia umysłu genialnego diagnosty na czynniki pierwsze. Wielki pozytyw za liczne wątki nawiązujące do poglądów różnych filozofów. Wszyscy kłamią? - odpowiedź oczywiście jest uwarunkowana czynnikiem indywidualnym.

Idealny tomik jeśli nachodzi Cię ochotna na dopieszczenie smutku i melancholii. Depresyjne i surowe wiersze. Czasem lubię powracać do nich.