@katedra

W przeciwieństwie do osób poniżej książka w ogóle do mnie nie przemówiła. Rozlazła i depresyjna, z bardzo słabym, wręcz hollywoodzkim końcem.

Wspaniała, wzruszająca. Warto przeczytać.

Pamuk potwierdził wszystkie moje założenia dotyczące autora i czytelnika. Do tego wszystko opisane w taki sposób, że chętnie sięgnę po tą książkę raz jeszcze. Polecam.

pseudo-inteligentna paplanina

Wspaniała, chociaż żeby w pełni zrozumieć autora należy przeczytać przypis. Krótka, zwięzła i z przesłaniem.

Bardzo dobra, wciągająca i wzruszająca.

Trudno mi było przedrzeć się przez gąszcz przekleństw. Za trzecim podejściem przeczytałam od deski do deski. Szczerze? Z musu.

Przestałam się denerwować idąc na lekcję, przydała mi się. Za wuefie czytałam ją mojej koleżance, przy niektórych fragmentach śmiałyśmy się do rozpuku. Teraz odrobinę brakuje mi tych bohaterów, zżyłam się z nimi.

Wzruszająca.

Wierzyłam w to przez cztery dni, najwyraźniej nie da się zmienić mojego pesymistycznego podejścia do życia.

Jedna z bardziej wciągających lektur drugiej klasy. Przyjemnie się czytało.

Nie wiem po co marnowałam na nią czas... Chyba tylko po to, żeby wiedzieć jak najlepiej spaprać zakończenie.

Popłakałam się. Nie, żebym była mięczakiem... Zostawiłam nawet ważny sprawdzian z chemii. Wpadłam wtedy w trans i jedyne o czym myślałam, to powstanie, Kosogłos i Jedenasty Dystrykt, którego nie mogłam przeboleć.

Dałam radę przeboleć te ciągłe wtrącenia o zabarwieniu lekko (Czy z pewnością lekko?) seksualnym, ponieważ... za bardzo urzekła mnie opowiedziana historia i nieszczęście przeplatane jedynie co jakiś czas szczęściem, jak to bywa w normalnym, zupełnie realnym świecie. Dobra.

Ciekawa. Raczej jako smutna bajka dla dorosłych, zaprowadzi nas do innego świata, gdzie żyje zielonoskóra czarownica. Jest wciągająca, jeśli lubi się książki opowiadające o naszych marzeniach i smutkach. Doceniam pracę autora. Polecam.

Mama wyrzuciła mi tą książkę do kosza. Totalna anarchia!

nie porwała mnie

świetna na plażę albo do parku ;)

Dziecko napisałoby lepszą książkę. dno, dno i jeszcze raz dno!

Nie wciągnęła mnie. Niestety.

Książka dobra, ale w porównaniu z Cieniem Wiatru, jedynie ... dobra. Oczywiście pełna fantasmagorycznych budowli. ;)

Jedna z najlepszych książek Coelha. Jeżeli komuś pasuje jego twórczość, na pewno zrozumie ogólne przesłanie.

Szczerze z romansu nie ma w tej książce NIC, ale i tak da się przeżyć, haha. Według mnie, to książka o szukaniu przede wszystkim siebie, ale niestety bardziej trafiła do mnie ,,PS kocham Cię'' i ,,Love, Rosie'', a jeśli chodzi o ,,Dziekuję za wspomnienia''... lepiej nie mówić. Książka do przeczytania niestety tylko raz, ale pozycję powinno się zali...

Bardzo ciekawa książka, ale całokształt i sens powieści marny. Jeśli ktoś lubi historię Barcelony (zwłaszcza szuka informacji o wojnie domowej w 1939 r.), bardzo ją polecam, co prawda historia jest smutna,a czasem wydaje się być nijaka, do kogoś może trafić.

Beznadzieja, totalna kopia Zmierzchu. Nie wiedziałam, że można napisac tak nudną książkę, a jednak..