Całkiem znośna lekkość życia

Konkurs

Myślałam czasami skrycie:
"Do dupy jest takie życie! ",
Lecz kiedy śmierć do mego domu zapukała
Ile za nieśmiertelność bym dała!
:(

Śmierć – igraszka, nieśmiertelność – gorzej.

Wiecznie żyjącemu nic nie pomoże.

Codziennie to samo – klasyczna nuda.

Z nieśmiertelnego straszna jest maruda.

Książki swe na pamięć zna,

Na wycieczce wszędzie był,

Co wiadome, wszystko wie,

Nigdy się nie obróci w pył.

Błędu swego nie poprawi

- on jest starszy, on się zna.

Jedno tylko pewne jest

- staroświecką radę da!

Nieśmiertelnym być to nuda!
No nie wierzcie w takie cuda,
Że kto wiecznie miałby żyć,
Mógłby też szczęśliwym być!?!

Przecież to rzecz niepojęta,
Aby wkładać takie pęta
I pakować się w niedolę,
Żyjąc wiecznie na padole.

Wieczne życie - toż to kara,
Straszniejsza niż nocna mara!
Dobre, piękne życie mieć
To jest najpiękniejsza rzecz!

A czy długie? Któż to zgadnie,
Ile wiosen mu wypadnie?
Ważne, by o życie dbać,
Campe diem stosować :-)

Życie i śmierć,
śmierć i życie ,
dwie odwieczne tajemnice .
Życie się toczy -barwą i cieniem,
a śmierć przychodzi z ostatnim tchnieniem ,
Życie to miłość ,dom i rodzina
śmierć to nieznana toni głębina .
Z życia korzystaj dopóki trwa ,
marzenia dogoń-tyle ich masz,
ciesz się i raduj ,baw się i śmiej ,
niech życie spełni każdy twój sen .

Zamieniłam się z życiem na śmierć,
Gdy do życia minęła mi chęć.
I śmierć przyszła, kawę wypiła,
I na ławę kawę wyłożyła.
Tak mi rzekła, drapiąc się po brodzie,
Że miast życia, śmierć wciąż bywa w modzie.
Że gdy nie wiesz, którędy do życia
I gdy szukasz miejscówki do skrycia,
Wtedy ona, zmuszona, przychodzi
I tak bywa, że z życiem cię godzi.

I cóż zrobić – żyć czy umierać?
Nagle znowu musisz wybierać.

Co więc teraz, gdy znów w punkcie wyjścia?
Gdy raz drugi śmierć zmusisz do przyjścia,
Już nie będzie się z tobą układać
I nic wtedy nie będzie już gadać.
Kiwnie palcem, tupnie nóżką,
Wnet na trumnę zmienisz łóżko!

Ech, jak ten osioł ponad żłobem
Nad kołyską stać, czy grobem?

Siekiera, motyka, ja mam ospę,
Życie wcale nie jest proste.
Siekiera, motyka, ślubny tren,
Zapodam wam wierszyk ten.

Siekiera, motyka, długie nogi,
Nieśmiertelność - dar to srogi.
Siekiera, motyka, kowal, ster,
Ah, to życie jest nie fair.

Siekiera, motyka, posprzątane,
Ale ty masz przechlapane.
Siekiera, motyka, trudny test,
Wyjaśnienie dalej jest.

Siekiera, motyka, dwa komary,
Ty nie będziesz nigdy stary.
Siekiera, motyka, mięsny jeż,
Ale minus tu jest też.

Siekiera, motyka, konie, stajnie,
Na początku będzie fajnie.
A gdy minie wiek lub dwa,
Życie znudzi się raz dwa.

Na górze są róże
Na dole jest zwierz
Chcę być nieśmiertelnym
Jako wampir jest

Będę nietoperzem
Sprytnym małym zwierzem
Latać będę letnią nocą
Gdy ludzie w łóżkach się pocą

A zimą prawie
Gdy mróz widzi się na jawie
Spać będę w hamlecie
Do zobaczenia okrutny świecie!

ŻYCIE

Dlaczego zadajesz mi stale pytania?
Na tym czy życie ma sens bądź czy też nie?

Życie zatacza kręgi swe
w codzienności każdego nowego dnia.
Jaki następuje po przespanej spokojnej nocy.

Dziękując Panu Bogu za każdy podarowany poranek
Chcę poznać jego tajemnicze odsłony.
A promień słońca rozświetlający blaskiem mógł
podarować mi smaki jego uroków.

Życie jest po to, aby móc się nim cieszyć,
Aby niczego w nim nie żałować żadnej chwili, która jest i będzie jeszcze przed nami.

''Dajcie mi cierpliwości!''

W czterech ścianach nudą wieje
Ja tu zaraz oszaleję!
Sto lat żyję, po co więcej
Już bez celu się tu kręcę

Po co mi ta nieśmiertelność
Wszystkim ludziom daję w kość
Wszyscy mają mnie już dość
No litości! Zróbcie coś!

Ja mogiłę mam wybraną
I szykuję się co rano
Może zaraz przyjdzie dzień
Gdy me smutki pójdą w cień

Nieśmiertelność to zła rzecz
Ja tej nudzie mówię: Precz!

Byłem kiedyś w brzuszku mamusi
i pomyślałem: urodzić mnie przecież musi
da mi życie piękne i zabawne
oraz obiadki całkiem wytrawne

Gdy już przyszedłem na ten świat
pod szpitalem stał czerwony fiat,
a w nim mój tatuś siedział i się mną zachwycał
z radości prawie krzyczał
wszyscy w okolicy go usłyszeli
i czym prędzej do nas przylecieli
po chwili zabrali mnie do domu
i nie chcieli oddać nikomu

Teraz po latach rozumiem,
że tyle rzeczy umiem
wszystko dzięki mym rodzicom,
teraz dzięki emocjom,
wołam do nich radośnie,
moje dziecko już rośnie.

Będą mieli wnuczka,
i to będzie dla nich niezła nauczka.

Mam nadzieję że się podobało

Pewna pani Krysia
miała dość pustego życia.
Chciała sławną być i basta,
Przecież piękna z niej niewiasta.

Do malarza się udała,
Taki kaprys właśnie miała.
Zastawiła dom i auto,
- wiecznie piękną zostać warto.

Malarz dwoi się i troi,
Panią Krysię zadowolić.
Choćby miał tworzyć z pamięci,
bo zapłata tak go nęci.

Więc maluje, retuszuje,
Miesza farby i szpachluje,
Kiedy skończył - oniemiała,
Bo się Moną Lisą stała.

Morał z tego taki -
Po cóż uwieczniać Krysi szpetotę
Kiedy ma się płacone złotem.

Powiem Wam skrycie,
że fajne mam życie.
Mam dwie córki odchowane,
bo było mi to dane.
Do pracy wciąż chodzę
choć mi nie po drodze.
Obym żyła wiecznie,
w dobrobycie koniecznie :)
Będzie mi to dane,
jeśli God Mode dostanę !

Życie każdy jedno dostaje,
Lecz nie każdemu przeżyć się je cudownie udaje!
A gdybyśmy tak byli nieśmiertelni,
Z pewnością życiu swemu bylibyśmy wierni.
Niemniej jednak jak to wszystko poukładać,
Jakby można żonę/męża swego zdradzać,
Gdy wiemy, że na wieki na świecie zostaniemy,
Z pewnością taką zdradę mocno odpokutujemy!
Po co dziś coś robić, jak tyle czasu mamy,
A tak, gdy jednak śmierci w każdej chwili się spodziewamy,
Mobilizuje nas ona do pewnego działania,
Nowe możliwości przed nami odsłania!
Zależy nam na osiągnięciu w życiu czegoś,
Dla naszego potomstwa zostawienia tegoż.
Tak by nam na niczym zależeć nie musiało,
Ciągle o czynach by się tylko gadało!
Czasu aż nadto byśmy posiadali,
A niczego w życiu byśmy nie dokonywali!

Takie tam o Życiu

Męczy ludzi już od rana telewizyjna panorama, deszczyk spływa im po uszach trzeba chodzić w kapeluszach. A do tego na dokładkę w tłumie trzeba nosić maskę. Mijam ludzi z nosem w chuście, rękawiczkach, grubym futrze. Zamiast siedzieć w ciepłym domu, spacerują po kryjomu. Sąsiad żali się sąsiadce, że jedzenia braknie w żabce i przez dwa miesiące stale musi żywić się kalmarem. W sklepach takie same pustki, jak w tym parku na Kościuszki. Tylko Zbyszek jeste odważny, nie przestrzega kwarantanny. Takie życie, to nie życie, ludzie chcą czerpać z niego obficie. Zaraza nastała i większość z nas pochłonie, a ci co przetrwają, będą żyć spokojnie.

Wiersz adekwatny

Dzisiaj dostałam śniadanie do łóżka
Na samej górze leży pietruszka
Pietruszki nie lubię, zielone brzydactwo!
Już chyba wolę dzisiaj zostać na czczo.
Nogi me ciężkie wlekę po podłodze
Myślę czemu nie - może coś pochodzę
Bieganie nie dla mnie, skakanie tym bardziej
Już myślę jakieś brzuszki zrobię sobie hardziej
Lecz patrzę - w łazience woda pełna w wannie
I tak mija życie na tej cholernej kwarantannie.

Fraszka o życiu

Do przyjaciół moich
I znajomych twoich
Dziś piszę pewną fraszkę
Która wryje się w czaszkę
Będzie o prawdziwym życiu
I trochę nawet o piciu
Bo żeby była o piciu
Musi być o życiu
Bo alkohol wchodzi
Gdy smutek nadchodzi
A gdy promili się nazbiera
Szczęście wtedy doskwiera
Miała być fraszka o życiu
A wyszedł wiersz o piciu