Życie na krawędzi

Konkurs

W książkach możemy znaleźć mnóstwo przykładów bohaterów, którzy mają ryzykowne zachowania czy niebezpieczną pracę. Przykładem takiego bohatera, który szczególnie zapadł mi w pamięć jest Gray Man z powieści o tym samym tytule. Gray Man jest najlepszym płatnym zabójcą, który zawsze realizuje swoje zadanie. Specyfika jego pracy czyni jego życie bardzo nieprzewidywalnym i niebezpiecznym oraz przysparza wielu wrogów. To bohater, który w życiu stąpa po samej krawędzi a jeden błąd może kosztować go upadek w przepaść

Zdecydowanie Isaaram, plemię z opowieści z Meekhańskiego pogranicza Wegnera. Lud ten wierzył, że jeśli ktoś spoza plemienia zobaczy twarz Isaaram, musi umrzeć przed zachodem słońca, inaczej dusza Isaaram znika. W takiej sytuacji, gdy ktoś zobaczył twarz Isaaram moment przed zachodem słońca, zdarzało się, że tracił duszę i musiał zostać zabity przez członków własnego plemienia.

Życie na krawędzi prowadzą Ci bohaterowie moim zdaniem, którzy występują najczęściej w książkach z gatunku kryminały. Walczą tak naprawdę z pokonaniem własnych słabości, do początkowo do określenia trudnej oceny charakterów. Nie ma na to reguł. Dlatego rzucają się w wir pracy zawodowej. Przykładem tego są Anna Serafin i Sebastian Strzygoń w serii: ''Ślady zbrodni".

Prawdziwe życie na krawędzi prowadził według mnie Severus Snape z Harrego Pottera. Odkąd zmienił front i ze sługi Voldemorta stał się sługą Dumbledora, jego życie przypominało życie na krawędzi, na ostrzu noża, z którego bardzo łatwo można spaść. Z wielkim poświęceniem wypełniał rozkazy Dumbledora, robiąc wszystko, żeby Czarny Pan i inni śmierciożercy nie dowiedzieli się o jego działaniach. Każdy jego dzień, gdy Voldemort był w pełni swoich sił i gdy później powrócił odrodzony, był dla Snape'a ścieżką po krawędzi. Przez te wszystkie lata, zawsze.

Moim zdaniem takim bohaterem jest Tamara Haler z książek Maxa Czornyja. Kobieta choruje na pląsawicę, przez co jest coraz słabsza fizycznie, ciężko jej zapamiętać niektóre rzeczy, a jej stan psychiczny pogarsza się z dnia na dzień. Ona mimo to wciąż skupia się na pracy, jeździ motocyklem i nie boi się stawić czoła groźnym przestępcom. W każdym momencie może stać się warzywem i nie być w stanie niczego przy sobie zrobić, a jednak wciąż stara się żyć normalnie. Każda kolejna jazda na motocyklu może ją teraz zabić. To właśnie jest życie na krawędzi.

Lisbeth Salander zdecydowanie prowadzi życie na krawędzi. Nie daje nikomu się do siebie zbliżyć, nie chce nikomu zaufać, a każda podjęta w jej życiu decyzja jest ryzykowną i może skutkować zerwaniem krawędzi klifu i runięciem wszystkiego.

Życie na krawędzi kojarzy mi się z podejmowaniem ryzyka, wpadaniem w niebezpieczne sytuacje nie zawsze na własne życzenie. Ostatnią moją lekturą była "Wyspa" Adriana McKintiego, więc od razu przypomniała mi się główna bohaterka Heather. Ogólnie to świetny thriller, w którym możemy obserwować jak rodzina zostaje odcięta od świata i walczy o przetrwanie. Zaskakujące było to, że pozornie uległa i słaba młoda kobieta, stłamszona trochę przez ambitnego męża lekarza, wykazała się tak wielką odwagą w obliczu niebezpieczeństwa.

Dla mnie jest to Addie, bohaterka powieści fantastycznej " Niewidzialne życie Addie Larue" napisanej przez V.E. Schwab.
Młoda Adeline zmieniła niewyobrażalnie swoje życie w chwili, gdy postanowiła uciec sprzed ołtarza. Właśnie wtedy popełnia największy błąd, przed którym ją ostrzegano „Nigdy nie módl się do bogów, którzy odpowiadają po zmroku”.
Jednak ogarnięta potrzebą natychmiastowej ucieczki od niechcianego małżeństwa, dziewczyna zawiera umowę z diabłem. Pakt ten daje jej możliwość wiecznego życia, jednak okazuje się, że bez szansy na bycie zapamiętaną przez kogokolwiek. Addie żyje samotnie przez setki lat, aż pewnego dnia jeden człowiek okazuje się ją pamiętać.
Opowieść przestawia codzienność osoby, której nikt nie może zapamiętać, jak tylko odwróci od niej wzrok automatycznie o niej zapomina. Nie ma możliwości, aby Addie zdobyła przyjaciół, pracę czy mieszkanie.
Nieśmiertelna dziewczyna, która przez setki lat wiedzie samotne życie, zmuszona do kradzieży, kłamstw, oszustw, włamań i wiele innych okropieństw, aby tylko przetrwać.

Moim zdaniem takie życie na krawędzi prowadzi Aurora z " Black Nights".
Dziewczyna stąpa po cienkiej linii życia.
W pierwszej części jest opisane jak dwa razy była jedną nogą na tamtym świecie i to za sprawą jej lekkomyślności, imprez i nałogów w jakie popadła. Aurora miesza leki z alkoholem i narkotykami, a jak wiadomo nie jest to dobre. Często też urywa jej się film.
Odwyk to nie wszystko, potrzeba jeszcze silnej woli bohaterki i osób,które ją będą wspierać.
Koncerty, które są dla niej wszystkim wcale nie pomagają ,ponieważ Aurora uważa,że nie potrafi śpiewać na trzeźwo.
I to właśnie po jednym z koncertów dziewczyna trafia w stanie krytycznym do szpitala ,gdzie lekarze nie dają jej dużych szans. Jednak to jeszcze nie był jej czas na odejście...

Dla mnie kims takim jest Alkibiades z Fal wojny Pressfielda. Ten geniusz polityki mógł osiągnąć wszystko, gdyby nie jego rogata dusza. Wśród Ateńczyków jest kimś wybitnym, przerastającym ogół i to bardzo, ale nie stroni od kusych i rozpustnych zabaw, zakrapianych alkoholem, i to w społeczności dosyć zachowawczej. Mimo groźnego oskarżenia o świętokradztwo wyruszył na wyprawę wojenną na Sycylię. Zdawał sobie sprawę, że nie będąc w stolicy, ryzykuje wszystko. Mimo to wyruszył i pod jego "dowództwem" wyprawa zaczęła święcić triumfy, gdy został odwołany do Aten. będąc w pobliżu swego domu, z okrętu "rządowego" uciekł do największego wroga Aten, Sparty. Gdy żył już na wygnaniu wśród Spartan, przyjął ich surowe obyczaje, przyczynił się do upadku swojej ojczyzny, a jednocześnie nie stronił od damskich uroków Spartanek, nie mówiąc już o samej królowej... Co przypłacił zresztą kolejnym wygnaniem. Następnie przeszedł na stronę Ateńczyków, później Persów, wszędzie wzbudzając zachwyt, wstręt, co w końcu przypłacił zamordowaniem i to właśnie wtedy, gdy pierwszy raz zachował się jako człowiek





Bardzo lubię odwoływać się do Biblii – Nowego Testamentu. Jest to ogromna skarbnica wiedzy – przykład na każdą sytuacje w życiu.

Posłużę się głównym bohaterem tego działa – Jezusem Chrystusem.

Patrząc z perspektywy ponad dwudziestu wieków, wiedząc, że dla jednych jest Bogiem, Prorokiem, mieszkańcem tamtej krainy, to skupie się na Jego ludzkiej powłoce.

Prowadzenie życia na krawędzi, związane jest z wykonywaniem działań ryzykownych, niepopularnych, sprzeciwiających się obyczajom.

Mając powyższe na względzie, sprawa wyglądała tak …

Ale najpierw spójrzmy na temat tak – jest człowiek, którego (ten ziemski) tato jest cieślą a mama zajmuje się domem, jest Żydem, nie należy do elity swojego narodu. Rodzina żyje skromnie (wszyscy pamiętamy miejsce urodzenia i kłopoty z tym związane) i godnie. Nagle ten młody człowiek w czasie swojego krótkiego życia (33 lata) zaskakuje wielu. Nauka prezentowana jest nie z tego świata, kierowana do wszystkich, czyni liczne cuda, naraża się elicie religijnej, władzy. Można powiedzieć, że jest rewolucjonistą i nieraz „idzie po bandzie”! Dla wielu jest to życie na krawędzi – bo jak można sprzeciwiać się starszyźnie, znającej święte księgi, wiedzącej więcej niż inni (tłum)! Taki człowiek staje się niebezpieczny i w ich mniemaniu szkodliwy. Po wielu perypetiach doprowadzają do skazania i umieszczeniu na drzewie krzyża … potem zaś już każdy wiec, co się stało.
Patrząc na Jezusa jako postać żyjącą w tamtych czasach, stosując kryteria epoki, to zaiste – Jego życie było na krawędzi na 100%.

:-)

Życie na krawędzi prowadzi z pewnością bohaterka powieści "Stewardesa" Chrisa Bohjaliana - Cassandra Bowden.
Stale wpada w alkoholowe ciągi, co jakiś czas urywa się jej film. To jednak nie koniec jej problemów. Gdy spędza noc z nowopoznanym mężczyzną w hotelu, rano budzi się w kałuży krwi obok jego trupa i niczego nie pamięta. Potem nie jest lepiej, ścigana przez morderców i podejrzewana przez policję i FBI, próbuje wydostać się z tarapatów, w jakie częściowo sama się wpędziła. Do tego zakochuje się w niej seryjny morderca, który ma ją zabić. Pokręcone? Bardzo! Ale jeśli to nie jest życie na krawędzi, to nie wiem, co nim jest.