Agaton-Gagaton : jak pięknie być sobą

Do Anusiekkk: Mnie też czasami denerwowało ,,opowiem o tym później...", ale z tego co pamiętam zawsze gdzieś znajdowałam te niedokończone historie. Książki z tej serii ogółem mi się podobały. Ale wydawało mi się, że opisywana rodzina jest za idealna. Nie zostały opisane sprzeczki, czego trochę mi brakowało.. Bo chciałam, żeby w moim domu to wszystko wyglądało podobnie - tak idealnie, ale to niemożliwe.

Taka... Nudna i przewidywalna. Jedyną bohaterką, która przyciągnęła moją uwagę była Magilla, sama Agata wydawała mi się bardzo rozpieszczona i denerwująca. Jak wcześniej wspomniano, dobrze, że książka jest taka krótka, bo nie wiem, czy dotrwałabym do końca, gdyby miała więcej niż sto pięćdziesiąt stron.

Rozdział I: zdarzyło się kiedyś to, to i to, ale opowiem o tym później.Rozdział II: kiedyś poszłam do sklepu, ale o tym opowiem kiedy indziej.I tak za każdym razem. I nic nie opowiedziała. Coś okropnego, na szczęście książka krótka.

podobała mi sie . Kisązki te są jzu sytare dowiedzłam sie o tej np na lekcji polkiego i przeczytałam podobałam mi sie jak poprzednia czesc.

szczerze? totalne dno. aż się nie chce myśleć, że autorka książek o Paulinie napisała tę książkę.

Ciekawa, lekka, głupiutka książka dla nastolatek niczym specjalnym się nie wyróżniająca.

Hmm, a mi sie podobała. Nie mówię, że jest rewelacyjna, jednak miała w sobie to coś...

Niespecjalna :( wypada blado na tle innych książek autorki.

Świetna książka....Może tylko trochę monotonna... :)

Nie, nie, nie!