Czarna kawa

"Czarna kawa" jest sztuką teatralną napisaną przez Agathę, ale przerobioną na powieść przez Charlesa Osborne'a. Znajomość tej informacji znacznie utrudniała mi czytanie, bo ciągle doszukiwałam się cech o tym świadczących, które mogłyby działać na niekorzyść pana Osborne'a. Nic konkretnego nie znalazłam, ale przyjemność z czytania została przez mój upór trochę zredukowana.

Pomysł na intrygę jest bardzo w stylu Agathy, tym razem jednak w roli głównej nie występuje testament tylko pewien bardzo ważny wzór groźnego materiału wybuchowego, którego cena w pewnych kręgach jest wysoka. Autor tego właśnie wzoru oczywiście ginie śmiercią tragiczną, dokładniej zostaje otruty. Już po tytule można domyślić się w jaki sposób zginie kolejna ofiara pani Agathy :) Herkules Poirot węsząc jak pies myśliwski wywąchuje w końcu swoją ofiarę, mordercę znaczy się, a pomocą będzie mu służył oddany Hastings.

Ocena dość niska ze względu na fakt, że autorka już posłużyła się w innej swojej książce podobnymi pomysłami na rozwiązanie, więc zabrakło mi elementu zaskoczenia.

Ta powieść jest tak naprawdę przeróbką sztuki A.Christie pod tym samym tytułem dokonaną przez Charlesa Osborne'a. Moim zadaniem taka informacja powinna widnieć na okładce a nie tylko na stronie tytułowej, ponieważ daje nam zrozumienia, że została napisana przez słynną pisarkę a przecież tak nie jest. Czyta się lekko a historia morderstwa jest jak zwykle dosyć zawikłana. Ale wydaje mi się, że o wiele lepiej wypadłaby jako sztuka teatralna, ponieważ akcja praktycznie przez cały czas dzieje się w jednym pomieszczeniu. A to przecież nie lada wyzwanie w taki sposób poprowadzić fabułę aby wszystko rozgrywało się w jednym miejscu. Wolałabym mimo wszystko przeczytać ją jako sztukę - tak jak ją napisała pani Christie.

Faktycznie, podczas czytania ma się takie niejasne poczucie inscenizacji (;

Super książka. Przez cały czas trzyma w napięciu.

fajna była, podobała mi sie ;D