Opinia na temat książki A Room with a View

Miss Charlotte Burtlett and her young friend Miss Lucy Honeychurch arrived for a holiday at the little Hotel Bertolini in Florence.

Bardzo angielska książka: uprzedzenia, koterie, plotki i towarzyskie stereotypy - autor dyskretnie się naśmiewa z angielskiego "lepszego towarzystwa" i jego hipokryzji. Tłumy angielskich turystów z tych właśnie kręgów walą na początku 20 w. do Florencji, gdzie do dobrego tonu należy mieć pokój z widokiem na rzekę i miasto. Inspiracją dla tej powieści były coroczne (1901-3) pobyty autora w angielskim hotelu w Florencji:



Tropem tłumów bogatych Anglików podąża młoda, naturalna i dość wrażliwa Lucy wraz ze swą starszą, ale nieco spiętą przyjaciółką Charlotte, pełniącą rolę przyzwoitki (lubię obrazowe niemieckie określenie: Anstandswauwau). Mają jednak pecha: ich pokój w hoteliku Madame Bertollini (też jest Angielką, a jakże!) nie ma widoku. Kiedy kostyczna Charlotte niemal dostaje spazmów z tego powodu, swój pokój i pokój syna George'a oferuje im pan Emerson do zamiany. Ale czyż można przyjąć coś od nieznajomego? To nie uchodzi! A poza tym kim on jest, czy wypada z nim rozmawiać? Może on własną pracą zarabia na życie? Cóż za despekt! Na szczęście wszędzie są znajomi - nawet we Florencji bowiem spotykają się ludzie z tego samego miasteczka, jakim jest Tunbridge Wells - kurort londyńskiej socjety.

Bardzo nieprzyjemny incydent przerywa brutalnie włoski urlop obu dam. Nie, nie jest to morderstwo, którego świadkiem jest Lucy. Dużo gorzej: pocałunek! Nie pozostanie on bez wpływu na życie Lucy i akcję książki. W opisywanym środowisku kierowanie się uczuciami nie tylko nie jest przyjęte - to wręcz rewolucja. Autor przeciwstawia się konwenansom: nie należy uciekać od uczucia - Bądź odważna i kochaj! - zachęca słowami jednego z bohaterów na kartach swej książki. Bo wychowanie i angielskie konwenanse tego nie dopuszczają. Zaś łamać konwenanse potrafią tylko "nuworysze" - ludzie z awansu społecznego, jak Emersonowie. Starszy Emerson szokuje towarzystwo utrzymując, że kobieta i mężczyzna powinni być sobie równi, co byłoby możliwe, gdyby ludzie nie bali się swych ciał, nie bali się słuchać własnego ciała i serca.

Miłość nie zdarza się często, a kiedy się zdarza, należy to docenić, położyć się na tej fali, bo świat jest po to stworzony. Ciekawe, że takiemu poglądowi sekunduje również ksiądz anglikański, Mr. Beebe. I to wewnętrzne, dość chyba romantyczne przekonanie, że "Ludzie, którzy nas naprawdę kochają, wrócą do nas pewnego dnia". (s. 62). Cóż...oby.
Bardzo przekonująca panorama życia i stosunków społecznych wśród bogatszych londyńczyków doby fin de siècle'u z drobiazgową analizą uczuć i motywacji w purytańskiej, zachowawczej społeczności.

Mimo, że książka została skrócona i uproszczona językowo (przystosowana dla uczących się języka angielskiego), zachowała swój urok i styl opowiadania - czyta się przyjemnie i z zainteresowaniem.