Opinia na temat książki Anne z Zielonych Szczytów

Bardzo często słyszę bądź czytam, że Ania z Zielonego Wzgórza, była czyjąś lekturą szkolną. Niestety nie moją. Chociaż znam dobrze losy Ani, nie miałam przyjemności czytać jej jako obowiązkowej pozycji książkowej w szkole. Jeszcze jakiś czas temu było mi trochę przykro z tego powodu. Teraz patrzę na to inaczej. Chętnie sięgałam po książkę i po znalazłam losy rudowłosej dziewczynki. Nie widziałam w niej jednak tego, co widzę teraz. Gdy pierwszy raz wzięłam książkę do ręki, widziałam w niej opowieść o wesołej dziewczynce, cieszącej się życiem, z bogatą wyobraźnią. Chętnie poznawałam przygody jakie spotykały Anię. Teraz jednak ta opowieść nabrała zupełnie nowego wymiaru. Potrafię dostrzec w niej znacznie więcej niż kiedyś. Dziecko mieszkające w domu dziecka, z którego Maryla i Mateusz zabrali ją, ma już swój własny bagaż doświadczeń. Mimo przeciwnościom losu potrafi cieszyć się życiem. Wszędzie potrafi dostrzec piękno. Książka przy której można się popłakać, zarówno ze wzruszenia jak i ze śmiechu. Na pewno jeszcze nie raz sięgnę po Anię z Zielonego Wzgórza.