Arktyczne marzenia

„Można podróżować po Arktyce i skupiać uwagę jedynie na fizycznych cechach krajobrazu – na zwierzętach, na przestrzeniach światła i mroku, na poruszeniach zmysłów, które prowokują do namysłu nad tym, jak sami postrzegamy czas i przestrzeń, historię, mapy, sztukę. Człowiek może, na przykład, bez reszty zaburzyć się w zawiłości życia niedźwiedzia polarnego. Jednak ulotna i odwieczna siła tej krainy, związek tego, co piękne, z tym, co przerażające, narzuca się z niesłabnącą mocą. Przenika wszystkie kultury, zarówno archaiczne, jak i współczesne. Ta kraina przedostaje się do naszego wnętrza, a my musimy zdecydować, tak albo inaczej, co to dla nas znaczy, co zamierzamy z tym zrobić”.