Opinia na temat książki Blizny

Śledzę literacką karierą Marka Stelara już od wielu lat, od zachwycającego Rykoszetu. Wiem na co autora stać, wiem także jak wielką pracę wykonuje, przygotowując się do napisania kolejnej historii, która zakiełkowała w jego głowie. Wiem też, że Stelar w sumie nigdy mnie zawodzi i polecam go zawsze swoim znajomym.

Przeczytałem wszystkie powieści Stelara i orientuję się, że dla takiego pisarza nie jest problemem umieszczenie na okładce książki zachęcających recenzji sygnowanych popularnymi nazwiskami ze świata literatury. Wszak kolega po piórze nie odmówi napisania kilku pochlebnych słów. Problemem może stać się włożenie pomiędzy te dwie przygotowane na wzrokowe „oczarowanie” czytelnika okładki historii, która skradnie jego serce i sprawi, że będzie ono biło gwałtowniej, kiedy stanie się świadkiem wydarzeń wymyślonych przez autora.

Jednak dla Marka Stelara słowo „problem” zdaje się nie istnieć. On nie tylko potrafi zachęcić czytelnika, aby zakupił jego książkę. On sobie doskonale zdaje sprawę, że pomiędzy te wspomniane okładki wpakował taką historię, która sprawi, że jeśli nawet jakimś cudem ktoś nie zna jeszcze jego nazwiska (w tym przypadku pseudonimu), to po lekturze Blizn, szybko nadrobi zaległości i powróci do księgarni, aby stać się dumnym właścicielem wcześniejszych - także doskonałych - powieści.

Stelar nie zawodzi czytelnika. Nie zawodzi Chmielarza i Małeckiego, którzy dali mu swój kredyt zaufania i odmalowali na okładce Blizn wspaniałą laurkę. Ja jestem skłony powiedzieć, że to Stelar powinien stać się dla innych pisarzy autorytetem, o którego polecjaki na swoje okładki będą zabiegali. On nie raz udowodnił już, że plasuje się w ścisłej czołówce polskich „kryminalistów”. Bliznami utwierdził mnie w tym przekonaniu. Jestem pod ogromny wrażeniem tej historii, a tym bardziej jej zakończenia. Jestem zdziwiony jak szybko minęło mi te 400 stron, upływu czasu przy tej fabule całkowicie się zatrzymuje, a strony przekładają się same. Jest tylko jedno pragnienie: rozwikłać jak najszybciej tajemnicę i skonfrontować rozwiązanie ze swoimi pomysłami. Moja koncepcja na ustalenie sprawcy były całkiem nietrafiona, tego się nie dało chyba przewidzieć.

I w żadnym wypadku nie prawię tych miłych słówek w zamian za to, że bohater nosi moje imię i nazwisko. On dla mnie może nazywać się zupełnie inaczej (choć przyznam, że jest miło). Polecałbym Blizny każdemu miłośnikowi elektryzujących historii kryminalnych niezależnie od tego jak nazywałby się protagonista. Polecałbym, bo ta książka po prostu i bezapelacyjnie zasługuje na to, aby stać się kryminalnym bestsellerem.

Podobno istnieje szansa, że nadkomisarz Tomasz Rędzia powróci w kolejnej książce, co oczywiście bardzo mnie cieszy. Życzę zatem sobie, czytelnikom i samemu autorowi aby kolejna powieść, była jeszcze lepsza niż Blizny (o ile to jeszcze możliwe?)

T.R.