Bracia Karamazow : powieść w czterech częściach z epilogiem

Fiodor Dostojewski
8.8 /10
Ocena 8.8 na 10 możliwych
Na podstawie 83 ocen kanapowiczów
Bracia Karamazow : powieść w czterech częściach z epilogiem
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.8 /10
Ocena 8.8 na 10 możliwych
Na podstawie 83 ocen kanapowiczów

Opis

Ostatnia powieść jednego z tytanów literatury rosyjskiej, opowiada "dzieje jednej rodziny", w której popełnione zostało ojcobójstwo. Tłem jest barwny, panoramiczny obraz XIX-wiecznej Rosji. Ale najważniejsze są w powieści uniwersalne pytania stojące zawsze przed człowiekiem, niezależnie od epoki.
Data wydania: 2002
ISBN: 978-83-7337-185-9, 9788373371859
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Mamy 24 inne wydania tej książki

Autor

Fiodor Dostojewski Fiodor Dostojewski
Urodzony 11 listopada 1821 roku w Federacji Rosyjskiej (Moskwa)
Fiodor Dostojewski był jednym z najwybitniejszych rosyjskich powieściopisarzy. Okrzyknięty został mistrzem prozy psychologicznej. Do jego najwybitniejszych powieści zalicza się ,,Zbrodnię i karę", ,,Biesy", ,,Idiotę", ,,Braci Karamazow" oraz ,,Wspomn...

Pozostałe książki:

Zbrodnia i kara Bracia Karamazow Idiota Biesy Wspomnienia z domu umarłych Łagodna i inne opowiadania Gracz Białe noce Opowieści fantastyczne Biedni ludzie Opowieści niesamowite : groza i niesamowitość w prozie rosyjskiej XIX i początku XX w. Młokos Skrzywdzeni i poniżeni Uczciwy złodziej i inne opowiadania Zimowe notatki o wrażeniach z lata Aniele, Stróżu mój. Listy do żony Gracz. Opowiadania 1862-1869 Opowieści Opowieści niepokojące. Od Gogola do Bułhakowa Paskudna historia i inne utwory Sen Wujaszka Wieczny mąż "Twój bez reszty". Listy do żony Bezimienna miłość. Opowieści z życia pisarzy rosyjskich Cudza żona i mąż pod łóżkiem Dziennik pisarza. Tom 1: 1847-1874 Dzieła wybrane III Notatki z podziemia. Gracz O literaturze i sztuce O miłości Opowieści niesamowite. Literatura rosyjska. Tom 2 Petersburskie senne widziadła wierszem i prozą Sobowtór i inne opowiadania: 1846-1848 Wieczny mąż i inne utwory Wspomnienia z domu umarłych. Gracz Bracia Karamazow. Tom 1 Bracia Karamazow. Tom 2 Królowa pocałunków. Opowiadania o miłości Literatura na świecie 2/1971 (2)
Wszystkie książki Fiodor Dostojewski

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

"...ani żadnej rzeczy, która jego jest"

17.09.2020

„Myślę, że jeżeli szatan istnieje, to człowiek stworzył go na swoje podobieństwo." BRACIA KARAMAZOW to ostatnia, a zarazem najdojrzalsza powieść Dostojewskiego. Wybitne dzieło, gdzie pisarz porusza wątki filozoficzne i dylematy ludzkości. Majstersztyk autora zachwalał Einstein i Freud. BRACIA KARAMAZOW to historia trzech braci, splecionych losem... Recenzja książki Bracia Karamazow

@anetakul92@anetakul92 × 26

Bracia Karamazow

8.07.2012

O samym autorze m.in. „Zbrodni i kary” pisać mogłabym w nieskończoność, gdyż sam autor jest dość barwną osobą zarówno jak jego bohaterowie. Fiodor Dostojewski rosyjski pisarz wieku XIX przez jednych uważany za mistrza powieści psychologicznej przez innych za zwykłego grafomana. Nie mniej jednak jego dzieła zna i podziwia(mniej lub bardziej) cały św... Recenzja książki Bracia Karamazow

@Potania@Potania × 1

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@eR_
2019-12-19
9 /10
Przeczytane Współpraca

Trudno recenzować książkę, która uznana została, za jedną z najwybitniejszych książek jakie kiedykolwiek powstały.Każdy czytelnik, zabierając się za lekturę, takiego dzieła, ma pewne obawy, przed wyrażeniem swojej opinii.
Nie inaczej jest i ze mną.

Autora, nikomu przybliżać chyba nie trzeba.Najznakomitszy twórca rosyjski, autor Zbrodni i kary, czy Biesów, należy do tych pisarzy, których trzeba znać, nie znaczy to, że każdy, ma od razu zabierać się za Braci Karamazow, jak ktoś napisał, lżejsza w odbiorze jest Zbrodnia i kara, czy nawet Biesy.
Karamazow, to inny wszechświat.
Nie da się tej książki przeczytać w parę dni, trzeba się zagłębić w ten niespieszny rytm i wczuć się po prostu w lekturę.

A jest niesamowicie mądra i dużo mówiąca, o nas ludziach pozycja.Mroczne zakątki ludzkiej duszy, sumienie, nasze czyny i ich wpływ na innych, wiara w boga, lub negowanie wszystkiego.Każdy interpretuje inaczej, ale każdy powinien sobie uzmysłowić, że książka, mimo upływu lat, nadal, w swoim wydźwięku, jest niesamowicie aktualna i ważna.
Klasyka, którą można przeczytać, bo nie oszukujmy się, nikt nie lubi, gdy mu się narzuca cokolwiek, choćby była to lektura książki.

× 5 | link |
EV
@evitha
2011-07-29

Jedna z tych książek, który można nazwać arcydziełem. Jest w niej wszystko - wciągająca akcja, pouczające wywody, opis tła historyczno-politycnzego. Ksiązka służy zarówno jako narzędzie rozrywki jaki źródło informacji. Porusza kwestie teologiczne, polityczne, zadaje pytania - jak powinno się żyć, czym należałoby się w życiu kierować. Osobiście podziwiam język Dostojewskiego - tym samym ukłon w stronę tłumacza! Jako przyszły tłumacz wiem, że A. Pomorski stanął przed nielada wyzwaniem i świetnie się spisał. Swietnie napisane i świetnie przetłumaczone. Gorąca polecam!

× 3 | link |
@frodo
2008-07-19
10 /10
Przeczytane Rosyjska XIX i XX wiek Rosyjska XIX i XX wiek

Totalny klask. Mroczny, filozoficzny. Jak w każdym przypadku prozy Dostojewskiego stawiająca pytania o karę i odkupienie. Świetny Sen Prokuratora. No i pytanie, a gdby Boga nie było ....

× 3 | link |
@PonuryDziadyga
2021-12-25
6 /10
Przeczytane 2014

Nie będę ukrywał: brnąc z mozołem przez pierwsze dwie części "Braci Karamazow", właściwie co chwilę miałem chęć przerwać czytanie, rzucić ich w kąt i więcej do nich nie wracać. Nigdy, w żadnej książce, nie spotkałem się z takim nagromadzeniem patologicznej, chorobliwej histerii bohaterów, (z których ani jeden nie zachowuje się normalnie) i prawosławno- bogoojczyźnianej agitacji. Potwornie przerysowane reakcje postaci, obłąkańcze, nawiedzone dialogi i tyrady tak płaczliwe, patetyczne i nadęte, że nawet niektórzy francuscy pisarze pokiwaliby głowami z uznaniem.
Klnijcie, rzucajcie kamieniami- fakt faktem pozostaje, że poza nielicznymi przebłyskami (poemat "Wielki Inkwizytor", życiorys ojca Zosimy), czytanie tego jest jakby formą kary i nie dziwią mnie ci, którym skończyła się cierpliwość. W pełni ich rozumiem.
W końcu jednak przychodzi jeden z punktów kulminacyjnych, który jest fundamentem dla dalszego przebiegu akcji i.. następuje przemiana. Koniec z biciem czołem o posadzkę, koniec z żenującymi przemowami obłąkanych. Wreszcie zajmujemy się studium psychologicznym, a bohaterowie, jak nigdy dotąd, stają się wreszcie ŻYWI- to nie są kukły wypełnione bełkotliwymi sentencjami, jak to miało miejsce wcześniej.
Co prawda, postaci kobiece- Grusza i Katia, nadal mają niebywale irytujące momenty, ale, mówiąc brutalnie, nie na nich powinniśmy się skupić, bo głównymi aktorami tutaj są tytułowi trzej (a może czterej?) bracia. Każdy z nich odzwierciedla inny fragment "rosyj...

× 2 | link |
@zooba
@zooba
2019-11-27
5 /10
Przeczytane Klub mola książkowego 2019 Audiobooki

Trudno jest czytać "Braci Karamazow" ignorując fakt, że napisał ich Dostojewski, mistrz prozy rosyjskiej, a sama powieść to ukoronowanie jego twórczości. Z drugiej strony nie widzę powodu, żeby zastosować wobec niego taryfę ulgową, wręcz przeciwnie, należałoby trzymać poprzeczkę wysoko. Tak też postaram się ocenić "Braci" - biorąc pod uwagę te same kryteria, co w przypadku innych powieści. Zapomnijmy więc o Dostojewskim a skupmy się na fabule, postaciach, języku, przesłaniu.

Fabuła powieści przypomina brazylijską telenowelę - namiętności, pieniądze, podstęp, zbrodnia, trzech bohaterów kocha się w jednej kobiecie, nieślubne dziecko, gwałt, krew, spadek, proces sądowy itp itd. Wiem, że często są to również elementy wielkich powieści ale tutaj raziło mnie ich nagromadzenie.
Bohaterowie, cóż, odbierałam ich jak grupę histeryków, niezależnie czy to były kobiety czy mężczyźni, amplituda emocji, rozdygotanie, wykrzykiwali do siebie, zaklinali się, doznawali ujmy na honorze i unosili dumą. Żadna z postaci nie wydawała mi się prawdziwa (a Dostojewski to podobno mistrz powieści psychologicznej), wygłaszały mowy, deklaracje, sztuczne to jakieś było. Porównywałam sobie bohaterów "Braci Karamazow" z tymi z "Lalki" Prusa, zdecydowanie ci drudzy nakreśleni byli naturalną kreską, budzili uczucia, sympatyzowałam ich losom.

Wreszcie warstwa filozoficzna powieści, która przeszła już do historii literatury, czyli rozważania o wolnej woli człowieka, winie i odpowiedzialnoś...

× 1 | link |
@TisYssat
2015-01-08
Przeczytane

Jeśli ktoś planuje zabrać się za czytanie tej książki, to nie polecam sięgać po wydawnictwo MG, gdyż wycięto z niej całe opowiadanie o Wielkim Inkwizytorze. Przez chwilę się bałam, że nie czytałam z wystarczającym zrozumieniem, jednak szybko się uspokoiłam gdy po dochodzeniu okazało się, że rozmowa Iwana z Aloszą zakończyła się jedynie na stwierdzeniu, że taki poemat powstał. Nie rozwinięto dalej tego wątku. Co do samej treści, myślę że warto poświęcić trochę więcej czasu na zapoznanie się z tą książką i nie czytać jej "jednym tchem", bo zbyt wiele szczegółów może wtedy umknąć, a książka straci wiele na wartości.

× 1 | link |
@anek7
@anek7
2011-01-01
5 /10
Przeczytane

Już dawno żadna książka mnie tak nie zmęczyła. Czytałam ją grubo ponad miesiąc i skończyłam tylko siłą woli. Za dużo dygresji, filozofowania, niektóre dialogi tak zagmatwane, że miałam problem zrozumieć co autor miał na myśli. A z drugiej strony jakby rozłożyć na czynniki pierwsze to świetny temat, ciekawe postacie, pomysłowa intryga i tylko jako całość jakoś nie przemawia - przynajmniej do mnie...

× 1 | link |
@tortoise84
@tortoise84
2008-04-27
Przeczytane

Naprawdę warto przeczytać, choćby tylko dla "Legendy o Wielkim Inkwizytorze". Czytałam parę lat temu, najbardziej w pamięci utkwiła mi historia śmierci Zosimy, ale to rozmowa inkwizytora z Jezusem pozostawia niezatarte wrażenie "prawdy objawionej".

× 1 | link |
@Potania
@Potania
2012-07-08
10 /10
Przeczytane

Jak najbardziej polecam. Opowieść o Wielkim Inkwizytorze tak samo jak mowa oskarżyciela z obrońcą z końca powieści to istne perełki, ukazujące kunszt pisarza.

× 1 | link |
@jaro82
@jaro82
2012-07-02
8 /10
Przeczytane

Podobała mi się ta powieść. Czterech braci, każdy inny. Każdego z braci można odczytać jako reprezentacje pewnych postaw wśród ludzi. Postaw wciąż aktualnych.

× 1 | link |
@19emilka93
2020-01-20
8 /10
Przeczytane

Jak ocenić arcydzieło? Nie jestem w stanie. Dostojewski w pełnej okazałości, może nieco przydługi początek, ale cała reszta zachwyca.

× 1 | link |
@Da-Nutka
@Da-Nutka
2009-09-23
10 /10
Przeczytane

Wspaniała, jak niemal wszystko Dostojewskiego. Uwielbiam ten rosyjski klimat.

× 1 | link |
@musk
@musk
2008-11-27
8 /10
Przeczytane

szkoda tylko, że dostojewskiemu nie udało się napisać kontynuacji, być może niektóre wątki byłyby bardziej zrozumiałe i miały użytek potem, a tak odniosłam momentami wrażenie, że niepotrzebnie pałętają się pod nogami.

| link |
@Patka55
@Patka55
2012-03-01
Przeczytane

wspaniała książka, porusza ciekawe problemy społeczne i religijne, warto zaliczyć do przeczytanych.Polecam ;)

| link |
@listonosz
@listonosz
2010-08-06
10 /10
Przeczytane

zgadzam się.

| link |
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Nie, szeroki jest człowiek, zbyt nawet szeroki, ja bym go zwęził.
Nie mogę przy tym znieść, że niejeden człowiek, nawet szlachetniejszego serca i umysłu, zaczyna od ideału Madonny, a kończy na ideale Sodomy. Jeszcze straszniej, kiedy ktoś już z ideałem Sodomy w duszy nie odrzuca też ideału Madonny, a ten zaprawdę rozpala mu serce, zaprawdę rozpala, jak w młodzieńczych, bezgrzesznych latach.
Głupota jest jasna i nieprzebiegła, rozum zaś wykręca się i zasłania; rozum podły jest, a głupota uczciwa i prosta.
Niepodobna wyobrazić sobie, do jakiego stopnia poniżenia i upadku dojść może najszlachetniejsze serce, jeśli raz zostanie wydane na łup prawdziwej zazdrości.
Ten, kto sam przed sobą kłamie i własnego kłamstwa słucha, prawdy żadnej już nie widzi ani w sobie, ani dookoła siebie, a przeto szacunek traci dla siebie i dla innych. Zasię nie szanując nikogo, kochać przestaje, a chcąc z braku miłości zagłuszyć sumienie i rozerwać, oddaje się namiętnościom i ordynarnym rozkoszom i dochodzi do zupełnego zezwierzęcenia w nieprawości swojej. A to wszystko z nieustannego okłamywania siebie i innych.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl