Cujo

Nadszedł czas na ponowne spotkanie z Cujo, dość znanym w pewnych kręgach pieskiem. Był on milusim Bernardynem, który po niefortunnym spotkaniu z kąsającym i latającym stworzeniem, nabrał morderczych skłonności. A że taki piesek swój gabaryt ma, to owy nieszczęśliwy zbieg okoliczności zmienił go w prawdziwą maszynę do zabijania.

Głównym bohaterem, jak się już zdążyliście pewnie domyślić, miał być pies morderca, ale mamy tu również sporo wątków obyczajowych - zdradzony mąż, wzgardzony kochanek, pan mechanik skłonny do bicia żony z byle powodu i oczywiście te nieszczęsne chrupki malinowe...
Zawsze podobało mi się u Kinga to, że potrafił dobrze przedstawić bohaterów, bo to sprawiało że byli dla mnie kimś więcej niż tylko papierowymi ludzikami z książki. Tym razem jednak tego wszystkiego chyba było dla mnie odrobinę za dużo, a motyw z wyżej wymienionymi chrupkami dla dzieci momentami trochę mnie drażnił. Malinowymi chrupkami, żeby nie było wątpliwości.

W dalszej części książki było trochę lepiej, akcja się rozkręciła, polała się krew (na pewno plusem było więcej scen z psem oraz przedstawienie jego punktu widzenia - szczególnie to ostanie jest strzałem w dziesiątkę). Zwierzaka trochę szkoda, bo nie był temu wszystkiemu winien (tylko beznadziejny skąpy właściciel). W końcu Cujo zawsze starał się być dobrym psem...

Po tej całej obyczajowej otoczce (plus przebłyski z ekranizacji, którą niestety widziałam przed przeczytaniem) spodziewałam się innego zako...

Lubię tego psiaka i jego szaleństwo. Jak to u Kinga - normalność przeradza się w szaleństwo. Niezłe.

Pierwszy raz sięgnęłam po książkę Kinga, bo wcześniej widziałam tylko filmowe ekranizacje i muszę powiedzieć, że się niestety zawiodłam. Dopiero przez ostatnie sto stron mnie wciągnęła, bo poczatek niestety był trochę nudny. Jednak staram się nie zrazić do jego książek i przeczytać coś jeszcze. Wszyscy go chwalą. Zobaczymy jak mi pójdzie z jego nastepną książką. Może jest jakiś fan jego twórczości który by mi polecił coś dobrego. ;)

Znakomity klimat książki - samochód, stodoła, podwórko przed domem oraz trzy dni spędzone w samochodzie ( troszkę długie). Niesamowicie opisane były uczucia ... psa, jakby King zajrzał do wnętrza uczuć zwierząt i wiedział, co na prawdę czują. Końcówka książki była przerażająca. Uważam, że to jedna z lepszych książek Kinga. :)

Pierwszy horror jaki przeczytałam i muszę przyznac, że podeszłam do tej książki z dystansem, że nie wywoła u mnie dreszczyku. Miłe zaskoczenie. Książka jest fascynująca i tak wciągająca, że przeczytałam ją w 2 dni. Świetna!

Cóż, temat ciekawy i pawdziwy, ale trochę brakuje jej do poziomu, który reprezentują sobą inne książki Kinga. Dość ciężka, więc nie polecam jej tym, którzy nie są z Kingiem zaznajomieni.

długo rozwijająca się akcja, a potem utrzymująca się na tym samym poziomie, ale i tak uważam, że to dobra książka. ciekawie wnika w psychikę psa i człowieka zestawionych ze sobą...

A dla mnie chyba najstraszniejsza - ten klimat narastającego zagrożenia, które jest takie realne i może się przydarzyć każdemu.

Ciekawa książka i na koniec mnie wzruszyła. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Szybko się ją czyta. :)

spodziewałam się czegoś lepszego, że np. pogryzie całe miasteczko, a tu... niespodzianka. Nawet, nawet.

Pierwsza i póki co, jedyna przeczytana Kinga - utrzymana w dobrym napięciu. Dobra książka.

Niestety, nie zrobiła na mnie wrażenia. Uważam, że to jeden ze słabszych horrorów Kinga.

kolejna rewelacyjna książka Kinga. akcja wciąga, czyta się szybko i z zapartym tchem.