Praca poświęcona lękowi w twórczości Liebrta, Sebyły i Rymkiewicza próbuje przyjrzeć się niepokojom, które stanowią swoistą jednostkową aberrację, będącą nie tyle skutkiem przemian cywilizacyjnych, ile wynikającą z indywidualnej konstrukcji pojedynczej jaźni. Strach w tym przypadku nie jest skutkiem, lecz niezrozumiałą reakcją człowieka informującą go o wydarzeniach, które jeszcze nie miały miejsca, a które tylko mają nastąpić. (fragment Wstępu)