Ostatnia walka

Zdecydowanie jest to najlepszy tom z całej serii! Akcja ciągle prze do przodu i parę razy musiałam odkładać książkę z nadmiaru emocji. Nie spodziewałam się pewnych rozwiązań fabularnych. Mam jednak nadal problem z bohaterami. Decyzje Ryiah były czasem bez sensu a Darren niejednokrotnie zachowywał się dwubiegunowo- w jednym momencie kochany i cudowny w drugim zimny i bezwzględny. Trudno mi było uwierzyć w tak drastyczną zmianę bohatera. Zakończenie było dobrym zwieńczeniem tetralogii, zamknęło wszystkie wątki i pozostawiło we mnie pozytywne emocje. Książka przypadła mi do gustu

"Ostatnia walka" to czwarty, a jednocześnie ostatni tom serii Czarnego Maga. Lepszego, bardziej zawiłego i pokręconego tomu nie mogłam się spodziewać!
Przyznaję się, że mniej więcej 1/3 książki, zaraz na samym początku, bardzo mnie nużyła i byłam trochę zawiedziona, że zakończenie historii Ry i Darrena będzie tak nudne. Nic bardziej mylnego. Kiedy doszłam do takiego punktu kulminacyjnego tej powieści... nie mogłam się oderwać! Nigdy, ale to nigdy nie pomyślałabym, że akcja potoczy się właśnie w taki sposób!
Cały czas towarzyszyła mi niepewność i strach przed tym, że seria się zakończy nie tak jak sądziłam że się zakończy, albo że wydarzy się w niej coś, co spowodowałoby że miałabym ochotę przestać ją czytać.
Według mnie autorka po tych wszystkich latach trzyma się na równie wysokim poziomie. Zaciekawiła mnie i sprawiła, że chwilami nogi mi się uginały i brakowało tchu. Były momenty ogromnego wzburzenia i ekscytacji.
Ta część to zdecydowanie emocjonalny rollercoaster. Zdarz y się tutaj wszystko, dosłownie wszystko!
Ostatnie rozdziały sprawiły, że doznałam błogiego spokoju. Lepszego zakończenia chyba być nie mogło <3
Niemniej jednak już tęsknię za bohaterami <3
Świetna seria.

To jest absolutnie wspaniałe!
Miałam obawy przed "Ostatnią Walką". Poprzednia część zakończyła się niepokojąco i niestety początek finałowego tomu również nie napawał optymizmem. Główna bohaterka zatruwała tę część swoim "olaboga jak mi źle!" Na całe szczęście w końcu wzięła się w garść. I od tego momentu było już tylko lepiej, i lepiej.
Nie będę liczyć, ile chusteczek zużyłam, ale radzę się w nie zaopatrzyć. Momentami musiałam robić przerwę w czytaniu, aby zetrzeć łzy, bo nic nie widziałam. Tekst mi się rozmazywał, z oczu leciało, jakbym ktoś odkręcił kran. Jeżeli lubicie zalewać się łzami, to jest to coś dla Was.

"Ostatnia walka" Rachel E. Carter, czyli jak z przytupem pożegnać bohaterów.
Z początku wydawało mi się, że seria jest doskonałą propozycją dla młodszego pokolenia. Było w niej dużo magii, a bohaterowie prezentowali wiele z wartości, które warto zaszczepić młodemu człowiekowi, byli lojalni, ambitni choć czasem egoistyczni (co stanowiło realną przeciwwagę). Nie obyło się również bez wielkiej zakazanej miłości księcia do plebejuszki, czyli taki standardowy scenariusz bajki dla dziewczynek. Tylko z każdym kolejnym tomem ta seria robiła się coraz bardziej brutalna, by w tym temacie osiągnąć apogeum w ostatnim tomie. Tu krew leje się strumieniami, główna bohaterka jest torturowana w okrutny sposób. I to już nie jest coś, czym chciałabym zachęcać młodzież do sięgania po literaturę. Poza tym, w tej części jest tak mało magii, a tak dużo politycznych rozgrywek, że ktoś, kogo intrygi nie interesują, odłoży tę książkę w połowie pierwszego rozdziału. Nie powiem, dużo się dzieje, strony uciekają same. Jest odwieczna walka dobra ze złem, choć w cale nie taka prosta, kiedy okazuje się, że nic nie jest tylko czarne albo białe, a płynie szeroką rzeką szarości. Czyli mniej więcej tak jak z moim podejściem do głównej bohaterki. Irytuje mnie strasznie, jej ciągle jęczenie nad sobą, a z drugiej strony nie mogę się nadziwić ogromnej determinacji z jaką próbuje wszystko poukładać. Podejmuje złe decyzje? A kto tego nie robi, ale jest uparta i odważna. Resztę można na końcu wybaczyć, tym ba...

Książka wręcz kipiała emocjami, jestem pozytywnie zaskoczony tą częścią. Mam wrażenie jednak, że autorka przez to, że ten tom jest ostatnim w serii, za dużo tutaj wepchała. Wszystkiego jest nadmiar, na czele ze słabym wątkiem miłosnym.