Desperacja

"Desperacja" raczej nie jest wymieniania w czołówce dzieł Kinga, nikt się nią specjalnie nie zachwyca, opinie raczej mniej niż bardziej przychylne, a mnie się nawet podobało ;) Po ponownym jej przeczytaniu utwierdziłam się w przekonaniu, że nie jest aż tak źle, ale mimo to muszę się zgodzić z większością opinii innych użytkowników - trochę za dużo motywów religijnych, i nudnawa, mało zaskakująca końcówka.

Początek za to był bardzo milutki - najpierw na znaku zawisł biedny, martwy sierściuch, a następnie będziemy mieli przyjemność przyjrzeć się pracy dość dziwnego, gabarytowo olbrzymiego policjanta, który zajmuje się losowym zatrzymywaniem ludzi spokojnie jadących sobie w dal. A to ci heca, przewozicie bardzo brzydkie rzeczy w swoim bagażniku! Zabiję was!

I nie myślcie, że to tylko taki żarcik. Pan policjant Collie Entragian do żartownisiów nie należy. Trudno jednak żartować, gdy przy uśmiechu rozpada ci się twarz... Bo jak się pewnie już domyślacie Collie nie do końca jest sobą. Więcej jednak nie zdradzę, żeby nie psuć zabawy.

Pozostali uczestnicy tego dramatu to trochę mniej interesujące osobniki, może jedynie John Edward Marinville lekko wyróżnia się z tłumu. Głównym motywem będzie nigdy nie starzejąca się walka dobra ze złem, o ile jednak w "Bastionie" ta batalia mnie zauroczyła, tak w "Desperacji" już niestety mniej. Mimo to czytało się przyjemnie i jeszcze kiedyś powrócę do tego uroczego (jak sama nazwa wskazuje) miasteczka, jakim jest Desperac...

NIe przypadł mi do gustu sam pomysł fabuły. Motyw osamotnionego miasteczka obok autostrady przewinął się już dobre kilka razy w filmach czy książkach. Nużył mnie język can toh itd. Spodobał mi się chłopiec ktory był głównym punktem odniesienia powieści. Na uwagę zasługuje też ciekawy wręcz wpływ tajemniczych figurek na zachowania ludzi.

Podobała mi się. Pojawia się stwór Tak, tajemnicze figurki, które mają ciekawy wpływ na człowieka, zwierzęta, które są podporządkowane stworowi, Chińska Jama, która jest źródłem wielu tajemnic. Wszystko to składa się na to, że ciekawie mi się czytało tę książkę.

Niespecjalna, męczyłam się straszliwe, czytając ją. Bohaterowie na pierwszy rzut oka interesujący, na kolejne - irytujący, zwłaszcza bogobojny chłopczyk, w miarę przewidywalne sytuacje - nie cierpię takich wątków w twórczości Kinga.

Pierwsze spotkanie z mistrzem grozy. A wszystko z powodu imienin Taty i jego prezentu. Muszę przyznać, że książka naprawdę jak na Kinga przeciętna, aczkolwiek jeśli ktoś lubi tego autora warto przeczytać.

Jak dla mnie to książka, widać że napisana ręką mistrza. Świetna. Nie jestem wielką zwolenniczką takiego typu historii ale King tym razem zrobił na mnie oszałamiające wrażenie. Rewelacja.

Nie najlepsza, ale bardzo dobra. Szybko się czyta. Momentami śmieszna w swych opisach pomimo rozgrywającego się horroru.

Jak dla mnie rewelacja:)Co do kolejności to chyba jednak lepiej najpierw przeczytać Desperacje, a potem Regulatorów

Prawdę mówiąc, nie gustuję specjalnie w tego typu horrorach, ale przeczytałam z zapartym tchem. Polecam!

Bałam się, nie powiem, ale później, zestawienie King-Dziecko zaczęło mnie już nużyć

Wogole sporo postaci odpadlo w miedzyczasie trwania powiesci;)

Policjant psychopata i demony z Chińskiej Jamy to jest to!

Jeśli mam być szczera, książka to jedna wielka porażka.

ironiczna, troszeczkę naciągana, ale mi się podobała;)