Opinia na temat książki Dewocje

"Dewocje" Anny Ciarkowskiej to bardzo dobra pozycja. Zacznę od tego, że świetnie sprawdza się przyjęta konwencja – pierwszoosobowa narratorka prowadzi opowieść o życiu swoim i otoczenia w formie spowiedzi. Mówi o religijnej wsi bez sprecyzowanego miejsca i czasu, by uczynić historię uniwersalną. Bohaterki nazywa Sklepową, Listonoszką, Gospodynią etc.
W książce nie znajdziemy za dużo akcji, jest to raczej zbiór poetyckich mikroobserwacji i przemyśleń o wierze, obyczajach, dojrzewaniu, grzechu, naturze ludzkiej, śmierci. Dla mnie ta tematyka okazała się bardzo interesująca. Anna Ciarkowska po mistrzowsku scharakteryzowała lokalną społeczność – czytelnik przeniesiony zostaje na hermetyczną wieś, której centrum stanowi kościół, której punktem kulminacyjnym cyklicznie jest niedziela. Narratorka opowiada o młodości w tradycyjnej polskiej rodzinie, o życiu osób z jej otoczenia, wreszcie o konflikcie, który podzielił mieszkańców. Szczególnie poruszające były fragmenty o rodzicach, śmierci, o zbliżaniu się do człowieka i oddalaniu od Boga.
Lektura, podobnie jak poprzednie książki autorki, ma wydźwięk feministyczny. Anna Ciarkowska zauważa, że kościół jest męski, pisze o relacji kobiety z Kościołem, kobiety z mężczyzną, o kobiecie-matce, kobiecie-stwórczyni, kobiecie-grzesznicy. Taki głos skłania do refleksji i jest według mnie potrzebny.
Wadą „Dewocji” może być brak spójnej chronologii wydarzeń, ale jest to trochę uzasadnione przyjętą formą. Poza tym ujęcie religijnej wsi (proboszcza, katechetki) ani na moment nie przełamuje stereotypu.
Książkę napisano prozą poetycką. Język autorki jest przepiękny i charakterystyczny, przepełniony epitetami, metaforami, porównaniami. Chociaż wymaga pewnego skupienia, po tekście się płynie. Lektura w moim odczuciu była przyjemna, nie zmęczyła mnie.
Dodatkowym plusem jest piękna okładka, która od razu mnie zachwyciła i zachęciła do czytania.
Uważam, że sięgnąć po „Dewocje” jak najbardziej warto!