Opinia na temat książki Dziewczynka, która wypiła księżyc

,,Dziewczynka, która wypiła księżyc" Kelly Barnhill.

Opowieść snuta z nutką tajemnicy i niepokoju. Piękna, niezwykła, pełna humoru oraz prawdy. Historia, która pochłonęła mnie od pierwszej strony. Pokazała mi piękno przyjaźni, miłości, a także to - jak trudno odnaleźć siebie, własne ja.

Po powieść sięgnęłam przypadkiem, dowiedziałam się o jej istnieniu z rok temu. A teraz po roku przeczytałam. Znalazłam ją między książkami w bibliotece i wypożyczyłam w styczniu. Leżała długo na półce, czekała na swój czas i w końcu się za nią wzięłam. Styl pisania autorki od razu przypadł mi do gustu, był lekki oraz przyjemny. Cała historia została utrzymana w niezwykłych baśniowych klimatach, co mi się niezwykle podobało. Przez historię Luny wprost się płynie, autorka zachwyca coraz to nowymi pomysłami, dowiadujemy się coraz więcej o mieście pełnym smutków - Protektoriatu. Główna zagadka trochę mnie zaskoczyła, a trochę nie. Po części spodziewałam się tego, ale nie byłam pewna. To jest jedna z tych książek, przy których siada się i czyta by czerpać z tego przyjemność oraz wartości dla starszych i tych młodszych. Myślę, że zachwyci każdego bez względu na wiek.

Mamy wielu bohaterów, ja najbardziej polubiłam Antaina, który przeszedł wiele życiowych wyborów, wiele musiał zrozumieć i mimo otaczającego go zła - chciał czynić dobro. To właśnie była powieść, w której dobro musiało zwyciężyć nad złem. Piękna, mądra i warta waszej uwagi. Ze swojej stronę mogę was zachęcić do poznania tej jakże niezwykłej i klimatycznej historii. Mimo swojej chaotyczności znalazła w moim sercu szczególne miejsce i myślami będę do niej wracała.