Opinia na temat książki Dziwna pogoda

Borzesz ty mój Zielony Głośnoszumiący!!! Cóż ten chłopak wyrabia ze zwykłym, codziennym słowem?!?!? Porównywać go do Ojca, moim zdaniem nie ma sensu. Joe Hill jest ABSOLUTNIE NIEPORÓWNYWALNY Z NIKIM. Ma swój własny styl, a jest to Styl przez duże "S", potrafi tworzyć klimat, również przez duże "K" a jego łatwość szafowania uczuciami, swoista żonglerka sprawia, że jest dla mnie doskonałym hipnotyzerem narracji. Postaci z krwi i kości. A za to pomysły?!? Skąd się w tym człowieku lęgną takie świetne scenariusze?! Wszechstronny, utalentowany i zdecydowanie dojrzały PISARZ. Do tej pory mało komu udało się wzbudzić we mnie jednocześnie niepokój, strach, radość, złość, litość, miłość i obojętność! A pierwsze opowiadanie ma poważne zadatki na doskonałą powieść. Aż zagryzałam palce z wściekłości, że to JUŻ, że to KONIEC, że zasób słów w "Zdjęciu" już się wyczerpał. A chciałabym jeszcze...
Tak jak mówię - Hill dojrzał! W "Rogach" i "Pudełku w kształcie serca" widziałam w nim "dobre nasienie" i "wschodzącą gwiazdę o dobrych zadatkach". Teraz widzę to, czego powiedzieć się boję - że POTRAFI BYĆ LEPSZY OD OJCA! Nie będę opowiadać o samej treści książki. Nie będę, bo to TRZEBA PRZECZYTAĆ! Amen!