Rozdział pierwszy dotyczy teorii złożoności, jej potencjału i implikacji wynikających z analizy złożonych systemów adaptujących się także dla nauk społecznych, w tym politologii. Rozdział drugi poświęcony jest sieciom i sieciowości, ich strukturze i dynamice. Rozdział trzeci zajmuje się nowymi formami sztucznej i samoorganizującej się przestrzeni - przestrzeni konwergencji technologii, natury i polityki, tworząc specyficzne środowisko kształtowanego przez rozwijające się rozmaite technologie sieciowe. W rozdziale czwartym zaprezentowana została emergencja zjawisk społecznych nazywanych niekiedy społeczeństwem sieciowym, ich cech charakterystycznych, swoistej kultury sieciowej. Rozdział piąty opisuje wytwarzanie się złożonego adaptującego się rządzenia w postaci zarówno pionowych struktur władzy, jak poziomych powiązań politycznych.