Opinia na temat książki Helena Rubinstein i Elizabeth Arden. Barwy wojenne

 Nie jest to typowa biografia, ale ciekawie prowadzona opowieść o dwóch kobietach, które zbudowały swoje kosmetyczne potęgi w czasach, gdy jeszcze szminka była raczej kojarzona z paniami lekkich obyczajów, niż damami na salonach.
 
 "Barwy wojenne" to książka, z której dowiadujemy się jak "dzielnie" walczyły panie między sobą, o ugruntowane pozycje w przemyśle kosmetycznym, o swój wizerunek oraz o utrzymanie biznesu w niełatwych czasach. O tym, jak zmieniły bezpowrotnie życie kobiet kształtując ich gusty, potrzeby i zaszczepiając dbałość o siebie. Ale również o tym, jak rodził się marketing, jak wywoływać w kliencie potrzeby zanim sam sobie je uświadomi.
 Dwie bardzo ambitne kobiety, o mocnych charakterach zaczynające od zera stworzyły imperia kosmetyczne w tym samym czasie, a do tego równie mocno się nienawidziły, co bogaciły.

 Oprócz dobrze nakreślonych sylwetek bohaterek i ich najbliższego otoczenia poznajemy również wielki świat najsłynniejszych miast Europy, gdzie założyły swoje pierwsze salony urody i Nowego Jorku - miejsca docelowego ich działalności. 
 Wbrew podejrzeniom nie jest to jedynie książka o stylizacji i dochodzeniu do sławy i wielkich pieniędzy, ale również kawałek historii czasów w jakich przyszło im żyć. To ruch sufrażystek, czasy wojenne oraz lata, w których debiutowali sławni malarze.
 
 Podoba mi się szczególnie to wyważone wpisanie w epokę, a nie samo skupienie się na osobie Arden i Rubinstein. Treść - na szczęście - nie jest podzielona na dwie odrębne części, a stanowi całość z płynnymi przejściami od jednej do drugiej kreatorki. Dla mnie było to nie tylko zetknięcie się z silnymi kobiecymi osobowościami,  ale  rzutu na ciekawe czasy oraz poznanie z innej perspektywy okresu, gdy na świecie szalała wojna. Ponieważ jest to jednocześnie biografia Arden i Rubinstein oraz powieść historyczna o czasach w jakich żyły i o miejscach po jakich się przemieszczały, do tego napisana w sposób ciekawy, wciągający w wir zdarzeń.