Opinia na temat książki Idealna

Przyznam, że rzadko sięgam po kryminały i thrillery. Nigdy nie pociągał mnie ten gatunek. Nie lubię czytać o morderstwach, intrygach. Jednak w książce Magdy Stachuli pt. „Idealna” nie znalazłam tego wszystkiego.

„Idealna” to powieść, którą przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Wciągnęłam się w tę historię. I, gdy już zbliżałam się do jej końca, stwierdziłam nawet, że chyba polubię się z thrillerami psychologicznymi.

Od razu zdradzę, że w książce mamy czterech narratorów i, jak się domyśliłam, jest to celowy zabieg literacki zastosowany przez autorkę. A wszystko po to, abyśmy mogli poznać opisywane problemy jak najdokładniej i to z różnych perspektyw.

Anita i Adam to młode małżeństwo. Wzorowa para, znakomicie się dogadują, do czasu. Właśnie przeżywają kryzys. Od wielu miesięcy bezskutecznie starają się o dziecko. Każda próba nie przynosi oczekiwanego rezultatu. Kobietę powoli taka sytuacja zaczyna dobijać psychicznie. Staje się coraz bardziej sfrustrowana, wściekła na wszystko i wszystkich dookoła. Obwinia otoczenie, a najbardziej swojego męża – Adama, który nie potrafi spełnić jej marzenia o tym, by wreszcie została matką. Mężczyzna również czuje się zmęczony, nie tyle już ciągłymi staraniami o dziecko, ale przede wszystkim zachowaniem żony. Przygnieciony rodzinnymi kłopotami postanawia poszukać odprężenia w ramionach innej kobiety. Tymczasem Anita znajduje sobie nowe hobby, którym jest podglądanie innych przez kamerę internetową.
Co z tego wszystkiego wyniknie? Czy młodzi doczekają się upragnionego potomstwa? Kim jest kobieta, z którą Adam wdaje się w romans?
Tego dowiecie się, gdy zdecydujecie się sięgnąć po „Idealną” Magdy Stachuli.

Według mnie największą zaletą tej powieści jest to, że pisarka nie skupia się na stworzeniu mrożącej krew w żyłach, krwawej fabuły. Tutaj nie znajdziemy ścielących się gęsto trupów. Pierwsze skrzypce grają za to relacje miedzy bohaterami, motywy, jakimi się kierują przy podejmowaniu takich a innych kroków. To doskonałe studium ludzkiej psychiki, całej jej złożoności.

Postaci, które stworzyła Stachula, są bardzo wyraziste, można je lubić lub nie. Czasem współczujemy im, a za moment zaciskamy nerwowo pięści, bo denerwują nas do granic możliwości. Nie wiem, jak dla Was, ale dla mnie to właśnie jest jeden z wyznaczników dobrej literatury. Nie znoszę bohaterów nijakich, bez wyrazu. Ponadto, podczas czytania uwielbiam zastanowić się, co ja bym zrobiła, gdybym była na miejscu poszczególnych bohaterów. To kolejny czynnik sprawiający, że dany tytuł oceniam jako dobry lub bardzo dobry. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że ta powieść zasługuję na to miano.

Trochę rozczarowało mnie samo zakończenie. Nie do końca było dla mnie jasne, ale to taki maleńki minus, który nie wpływa na moją ocenę tej książki. Jak się pewnie domyślacie już wystawiłam „Idealnej” maksymalną notę i zastanawiam się, czy nie jest to pozycja, która w moim prywatnym rankingu uplasuje się w pierwszej piątce książek przeczytanych w tym roku. Jeszcze nie wiem, ale nie wykluczam tego.

Jeśli zastanawiacie się jeszcze, czy naprawdę warto poświęcić swój czas tej książce i uwagę, to odpowiadam jednoznacznie i stanowczo – WARTO! Zwłaszcza polecam ją osobom interesującym się psychologią, lubiącym lekkie, ale wciągające opowieści. Jestem pewna, że nie pożałujecie.