Księga zaginionych opowieści cz. 1

Przyznaję, że początek książki mnie mocno zdziwił, gdyż syn autora opowiada nam w jaki sposób powstały książki jego ojca, jak dawny to był czas i niekiedy jak nieokreślony. Wiele zabiegów pozycja przeszła, by można było ją przeczytać, zwłaszcza, że ich autor zmarł tuż przed zakończeniem serii. Mamy tu porównania i podkreślenia, co wyróżnia tą opowieść od innych i jaki miała odnieść wydźwięk. Z pewnością nie jest przeznaczona dla każdego, gdyż nie zawiera pustych opowiadań. Wiele rzeczy czytający tu śledzi i myśli o tym, co czyta. Zaczynamy mieć pewne wyobrażenia o książce i niespiesznie im dalej, tym bardziej się one zmieniają.

,,Siedziba mała jest, jej mieszkańcy wszakże są znacznie od niej mniejsi. Ci bowiem, którzy wchodzą w nasze progi, są albo bardzo mali z natury, albo stają się tacy na własne życzenie ".

Aż nie wierzę jak pięknie ta księga jest opisana! Cudowne, malownicze pióro, które potrafi tchnąć życie nawet w stary dąb, który lata świetności ma już za sobą. Nie ważne o czym czytałam, uśmiechałam się niczym te dzieci o których tutaj czytałam. Czułam ich radość i wyczekiwanie. To jakbym zawitała do pięknej krainy elfów, gdzie mogłam korzystać z ich dobrodziejstw pod warunkiem, że byłam ich mieszkanką, a na część lektury właśnie się nią czułam. Poznawałam każdy kąt, którym oni przemierzali i wiedziałam gdzie co trzymali. Tylko postacie musiałam sama sobie wyobrazić, gdyż ich opisy były bardzo pobieżne. Autor chciał przede wszystkim ukazać świa...

„Księga zaginionych opowieści część 1” to pozycja dla fanów, nie tyle pojedynczych dzieł Tolkiena, co całego uniwersum Śródziemia.

Książka to zbiór fragmentów opowiadań, wierszy i notatek J. R. R. Tolkiena, zebranych i komentowanych przez jego syna Christophera Tolkiena, który czuć, że podobnie jak ojciec, mocno zatopił się w tym uniwersum. Ma się wręcz wrażenie momentami, że pisze on o rasach stworzeń i miejscach w Śródziemiu, jakby te faktycznie istniały, a przytoczone historie zdają się mieć dla niego ogromną wartość.

Przypuszczam, że podobną wartość historie te będą miały dla osób, które przeczytały absolutnie każdą książkę ojca Tolkiena i z łezką wzruszenia przeczytają dodatkowe treści spod jego pióra.

Niestety dla mnie, jako dla osoby, która nie była nigdy szczególnie mocno pochłonięta tym uniwersum ta książka jest zbyt ciężka. Momentami miałam wrażenie, jakbym czytała esej. Ciekawe, raczej krótkie fragmenty opowiadań J.R.R Tolkiena są co i rusz przerywane długimi komentarzami jego syna, które mówią nam kiedy, w jakich okolicznościach i gdzie pisane były dane fragmenty, jakie mogło być ich znaczenie oraz przeznaczenie. Dodatkowo w owych komentarzach jest mnóstwo odwołań, do innych książek Tolkiena.

Mam wrażenie, być może mylne i ignoranckie, że aby zrozumieć i zagłębić się w całą treść książki należałoby mieć przy sobie wszystkie pozostałe jego dzieła, wcześniej oczywiście dokładnie przestudiowane i dodatkowo robić notatki.

...