Dom ziemi i krwi. Część 1

To moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie. Kolejny przykład świetnego urban fantasy z miksem bohaterów różnych religii i mitologii. Akcja rozgrywa się w intrygująco wykreowanym świecie. Główna bohaterka Bryce Quinlan to dziewczyna w której żyłach płynie krew wróżek i którą wszyscy biorą za pustą imprezowiczkę. Wszystko zmieni się po brutalnym morderstwie, którego była świadkiem. Wartka akcja, komizm sytuacyjny i językowy (tu duże ukłony dla Marcina Mortki) i kontrastowi, charakterystyczni bohaterowie. Już nie mogę się doczekać dalszego ciągu.

Świetnie wykreowany świat, chociaż ilość różnorakich istot może przytłaczać. Sama kraina i tytułowe miasto super. Na plus wątek romantyczny, połączony z zagadką kryminalną. Jeśli lubisz schematy w stylu Maas (super ciacho plus mocna kobieca bohaterka) na pewno się nie zawiedziesz :) Ja osobiście polecam!

Nie mam tu dużo do powiedzenia.
Typowy początek historii w wykonaniu Maas, było w porządku, ale bez szału. Tym razem jednak postawiła na mocne wprowadzenie. Owszem, w przypadku Księżycowego miasta świat jest bardziej rozbudowany, niż w poprzednich seriach, ale naprawdę sceny dawane tylko po to by móc opisać kolejną gałąź społeczną w końcu zaczęły nużyć. Jako wielbicielka Maas na pierwszych rozdziałach byłam bardzo podekscytowana, potem jednak się nudziłam i ciężko szło mi dokończenie książki.
Kolejny zarzut jest trochę taki, że autorce troszeczkę skończyły się pomysły na kreacje postaci i przedstawiła nam taki mix bohaterów ze Szklanego tronu i Dworów. Sa to duże podobieństwa, ale nie znowu 1:1, większości mogą nie przeszkadzać, mnie trochę tak. Aelin i Bryce są bardzo podobno, jak ta pierwsza należy do moich ulubionych żeńskich bohaterek, tak ta druga raczej słabo wypada w moim rankingu lubianych postaci, nie przekonała mnie, mimo właśnie podobieństwa do Aelin. Hunt też jest takim mixem poprzednich męskich bohaterów (i charakter i częściowo historia), przyznam jest to trochę mdłe... ale to jest całkowicie i wyłącznie mój osobisty zarzut, bo gdyby to była pierwsza książka autorki w moich rękach, to bym tego nie miała jak dostrzec.
Pierwsza część stabilna, większy efekt wow miał początek, niż końcówka, ale wiadomo, że to podział naszego polskiego wydawnictwa, więc nie musiało być na końcu jakiegoś wielkiego napięcia, po prostu wszyscy tak głosili, więc uwierzy...

Pierwszy tom serii „Księżycowe Miasto” od razu zwrócił moją uwagę. Przepiękna okładka „Domu Ziemi i Krwi” kusiła mnie od pierwszego wejrzenia, a gdy dowiedziałam się, że książka należy do gatunku urban fantasy, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. I okazała się strzałem w dziesiątkę. Sarah j. Maas wykreowała ciekawy i bogaty świat, w którym technologia i magia współgrają, tworząc niepowtarzalne otoczenie, w którym wszystko może się zdarzyć, więc nigdy nie wiadomo, czym zaskoczy autorka. Bohaterowie są silni, zdecydowani i fajnie wykreowani – zdecydowanie nie może być z nimi nudno. Tym bardziej, że akcja wciąga od początku, a im dalej w las, tym więcej się dowiadujemy, ale też pojawią się nowe pytania. Cały czas coś się dzieje, a jednocześnie autorka wplata w fabułę sporo zwrotów akcji, więc nie można być pewnym, co wydarzy się dalej. „Dom Ziemi i Krwi” czyta się błyskawicznie i był to czas bardzo dobrze spędzony. Polecam gorąco lekturę tej książki. Wciągająca fabuła i ciekawi bohaterowie robią robotę. ;)

Sarah J. Maas po raz kolejny oczarowuje! Otwierając "Dom Ziemi i Krwi" na pierwszej stronie bałam się, czy historia udźwignie moje nadzieje z nią związane. Po Aelin i Feyrze ciężko nie spodziewać się by Bryce była równie charyzmatyczną i intrygującą postacią. Jednak szybko wszystkie moje obawy się rozwiały. Wystarczyło 20 stron (wiem, bo sprawdziłam) bym była szczerze zainteresowana i Bryce Quinlan, i jej przyjaciółką Daniką, a także całym tym magicznym, ale nowoczesnym świecie w którym się znajdują

Sarah J. Maas zalicza się do grona moich ulubionych pisarzy. Przygodę z jej powieściami zaczęłam od "Dworu Cierni i Róż", a po skończeniu trylogii od razu sięgnęłam po "Szklany Tron". Gdy zapowiedziano polską premierę jej najnowszej książki, wprost nie mogłam się jej doczekać!

To co dostaliśmy tym razem od pisarki jest jeszcze lepsze, niż na to liczyłam. Nie było przydługich wstępów, nie potrzebowałam czasu by wkręcić się w historię, To stało się samo. W jednej chwili kończyłam pierwszy rozdział, śmiejąc się z uroczej relacji Bryce, Daniki i jej watahy, a chwilę później byłam na ostatniej stronie i cieszyłam się w duchu że mam już drugą część, bo zbyt zaprzyjaźniłam się z nimi wszystkimi by robić teraz przerwę.

Bryce Quinlan jest pół-Fae. Jej matka jest człowiekiem, a ojciec wpływową osobistością, jednak nie przyznaje się do swojej córki pół-krwi. Bryce jednak jest szczęśliwa ze swoj...

Pierwsze dwie książki z tej serii czytałam, jak tylko się ukazały.

Teraz, gdy na rynku pojawiły się kolejne dwa tomy postanowiłam ponownie przeczytać wszystko od początku.

Jestem tak samo zachwycona, jak za pierwszym razem.

Powiem szczerze, że mnie osobiście wszystkie serie tej autorki bardzo się podobają i miałabym duży problem z wybraniem tylko jednej z nich.

Bryce Quinlan za dnia pracuje w galerii z antykami, wieczorami zaś ostro imprezuje z przyjaciółmi.

Wszystko się zmienia, gdy dochodzi do brutalnego morderstwa, po którym życie dziewczyny nie jest już takie jak dawniej.

Dwa lata po tym wydarzeniu w Lunathionie mają ponownie miejsce nietypowe morderstwa, a Bryce zostaje wciągnięta w rozwiązanie sprawy i złapanie mordercy.

Jej osobistym ochroniarzem zostaje przerażający Umbra Mortis.

Ciekawie wykreowane postacie, interesujące dialogi, wciągająca akcja - to wszystko sprawia, że ponownie nie mogłam się oderwać od tej powieści.

Niekończące się pyskówki Bryce ze sławnym i przerażającym Umbrą Mortisem - genialne.

Natomiast Athalar przed telewizorem u Bryce, ubrany w zwykłe ciuchy, z piwem w ręku i czapeczką bejsbolową na głowie - bezcenne.

Zdecydowanie polecam.

Znacie twórczość Sarah. J. Mass?

Dzięki @pola_reads miałam okazję przeczytać "Księżycowe Miasto. Dom Ziemi i Krwi." Część 1 od wydawnictwa uroboros

Z piórem autorki miałam już styczność czytając serię "Szklany Tron", który mi się podobał. Dlatego z ciekawością sięgnęłam po nową serię. I jak to przy fantastyce początkowo szło mi bardzo opornie, nie mogłam się wkręcić w historię Bryce Quinlan. Od samego początku autorka zasypuje nas sporą ilością bohaterów i różnymi nazwami, ciężko to było ogarnąć. Drugą połowę czytało mi się już lepiej. Autorka wykreowała świat archaniołów, aniołów, fae, zmiennokształtnych i innych magicznych postaci. Gdy doszło do zabójstwa, zrobiło się na chwilę ciekawie. No właśnie i tylko na chwilę.
Ta część była zbyt spokojna i mało co się w niej działo 🤷‍♀️ Po skończeniu książki wydaje mi się, że 2 część będzie ciekawsza i mam nadzieje, ze będzie więcej akcji. Ale czy tak będzie to przekonam się za jakiś czas. 😉

Po wcześniejszych doświadczeniach z twórczością Pani Maas, miałam wrażenie, że akcja tej części jest niewzykle powolna. Jednak cały czas staram mieć w głowie fakt, że jest to zaledwie pierwsza część JEDNEGO tomu, co sprawia, że tempo nie staje się dla mnie problemem. Co więcej podoba mi się, że autorka osadziła historię w świecie urban fantasy i połączyła ten gatunek z czymś w rodzaju kryminału. Widać pewną schematyczność, typowe chwyty, których Maas się trzyma, ale tak czy siak "Dom ziemi i krwi" czyta mi się bardzo dobrze ;)

Pomysł jest bardzo ciekawy, taki kryminał w świecie fantasy. Tak samo świat przedstawiony, nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim połączeniem magii i współczesnej technologii. Cała akcja rozgrywa się tylko w jednym mieście, ale wiemy, że ten świat jest większy, dowiadujemy się o wojnie w innej jego części. Podczas czytania raz podobało mi się bardziej, raz mniej, ale jakaś bardzo wciągająca ta historia nie była. Zobaczę co będzie w kolejnej części.

Pierwsza część to wprowadzenie do świata i historii. Świat jest tak mocno rozbudowany i występuje w nim tyle różnych stworzeń, że na początku miałam spore problemy, aby się w nim połapać. Na szczęście autorka na samym początku bardzo mocno spowalnia akcję i daje nam czas na oswojenie się z książkową rzeczywistością. Przez ten zabieg książka może wydawać się nudna, jednakże rozumiejąc powody autorki, bardzo to doceniam.

Księżycowe miasto zaczyna trzecią już serię Sarah J. Maas, dwie poprzednie oczywiście mam już za sobą. Zauważam różnicę w języku, mamy to przekleństwa, tematy przesłuchań, imprez, morderstw, narkotyków, ale także poczucie humoru co dla mnie jest wielkim plusem. Zdecydowanie przeczytam kolejne części, ponieważ mi się podobała i mam nadzieję, że akcja nabierze rozpędu.

Choć uwielbiam twórczość Sarah J. Maas, to jej nowa seria nie porwała mnie zbyt szczególnie. Postać Bryce bardzo przypadła mi do gustu, tak samo jak wszystkie osoby z jej otoczenia i pracy, ale brakowało mi "tego czegoś", co sprawiłoby, że czytałabym ją z zapartym tchem. Może gdy kiedyś zrobię rereada, to odnajdę w jej jakieś niuanse, przez które bardziej ją polubię.

Super wykreowany świat, aczkolwiek jak dla mnie zbyt dużo wszelkich ras się pojawia, przez co czytelnik może się zgubić i być nieco przytłoczony. Wielkim plusem jest mocny początek po którym masz takie: ''Wtf... dlaczego!?!'' i to było super tak samo jak wątek kryminalny. Więcej w recenzji, zapraszam ;)

To moja pierwsza książka Sarah J. Maas, a że słyszałam wiele dobrych opinii o jej piórze postanowiłam sama się przekonać.