Kuzynka Marie.

Ksiązka ma swój urok, jest melancholijna ale czyta się ja przyjemnie. Osadzona w początkach XX wieku co sprawia , że mamy inne postrzeganie rzaczywiśtości. Czytamay jakby powieśc historyczna , którą poniekat także jest. Historia spotkania dwóch kuzynek Emilii i Marie. Rodzinne pwoiązanai sprawaiją że poznają się dopiero majac po 25 i 22 lat. Widza pierwszy raz ale nawiązuje sie między nimi nić porozumienia. Rodzinna tajemnica wychodzi na jaw. Mimoże Emilia z początku oschła i zdeystansowana z czasem wyjaśnia czemu diopiero tera zaprosiła kuzynke. Wychodzi ,na to , że jest jedyna (poza swoim ojcem , który tuż porzed śmiercią zmienił rodzinne postanowienia) osoba w rodzinie, która sprzeciwiła się wykluczeniu kuzynki z rodziny....

Ksiązka ukazuje nam dwie postacie głwne, dwa światy. Jedne to świat Emilii wychowanej w "smutnej" rodzinie jak ja sama określiła w Polsce . Drugi to swiat Marie, wychowanej we Francji. Mimo, że Marie miala udane dzieciństwa , dwoje kochającycch rodziców do 7 roku życia, borykała się z wykluczeniem zarówno ze strony rodziny swojego ojca jak i społeczeństwa ze względy na matkę, która odeszła od męża i synków dla ocja Marie.

Historia szalenei porywajaca . Pokazująca jak w tamtych czasach społeczęństwo nieakceptowało nic poza "normami przyzwoitych obyczajów" Jak było trudno życ po swojemu , nie tak jak nam ułożyli rodzice . Historia ma swój dalszy cią ...Czekam zatem aż dotrze do nie część II...
...

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/04/3520-kuzynka-marie-t1-agnieszka.html
Czytając "Kuzynkę Marie" odbędziecie podróż w czasie. Będziecie mogli towarzyszyć bohaterom w życiu codziennym, ale też w spotkaniach towarzyskich. Autorka w znakomity sposób oddał klimat tamtych dni poprzez dialogi pełne kurtuazji. Niestety teraz już tak nie rozmawiamy, bowiem coraz częściej stawiamy na bezpośredniość przechodząc z każdym na ty.
Akcja książki jest bardzo stonowana. Nie ma nieoczekiwanych zwrotów akcji. Za to z każdą stroną można odkrywać kolejne tajemnice członków rodziny, poznawać ich motywy działań. Nie zawsze można racjonalnie wytłumaczyć postępowanie bohaterów, ale to tylko dlatego, że mają swoje zalety i wady, co daje im prawo do podejmowania decyzji. Czy podjęte decyzje są słuszne mogą oni przekonać się po pewnym czasie, jak każdy z nas.
Narracja prowadzona jest przez Marie i Emilię. Dzięki temu mamy możliwość poznania losów rodziny Boratyńskich w Korbielowie oraz Chartres. Dużą rolę odgrywają w tej historii listy, które uzupełniają relację kuzynek. Jak powszechnie wiadomo, dzieci nie o wszystkim muszą wiedzieć.

Nazwisko autorki, gdzieś, kiedyś obiło mi się o uszy z bardzo pozytywnym odzewem, ale jakoś do tej pory nie miałam okazji zapoznać się z jej twórczością literacką. Muszę jednak przyznać, że obie części „Kuzynki Marie” mile mnie zaskoczyły, wywołując o łzy wzruszenia i momentami ostrą irytację.

Wbrew pozorom mamy tutaj dwie bohaterki. Dwie kobiety, których wiele łączy, a jeszcze więcej dzieli. Córki dwóch braci wychowane w zupełnie różnych warunkach i środowiskach. Jedna w bogatym polskim majątku, a druga w skromnym francuskim domu. Autorka w bardzo ciekawy, a zarazem intrygujący sposób przedstawia dwie osobowości młodych kobiet, które mimo różnic klasowych mają takie same, a może podobne marzenia. Każda z nich marzy o miłości, a w dzieciństwie każda z nich marzyła o akceptacji rodziców.

Ciekawie opisany został w powieści model rodziny uzależnionej od głowy tej rodziny, od seniora będącego osobą apodyktyczną, wrogo nastawioną do wszystkich, którzy ośmieliliby się podważyć jego wolę i jego słowa. Tyrana podporządkowującego sobie zarówno służbę jak i najbliższe osoby.

Smutny wątek dzieciństwa, poruszony w tej powieści potwierdza słowa „pieniądze szczęścia nie dają”. Jedna z bohaterek, panienka z tak zwanego „dobrego domu” wychowana w dobrobycie, w przepychu, jest tak właściwie bardzo samotna. Bo czy jakiekolwiek pieniądze są w stanie zastąpić czułości dotyku rodzica, miłości gwarantującej szczęście dziecka oczekującego od matki czy o...

To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki.
Muszę przyznać, że byłam zainteresowana tą powieścią od chwili, w której zauważyłam zapowiedź na stronie wydawnictwa. Opis bardzo mnie zaintrygował, okładka bardzo zaciekawiła. Jako miłośniczka powieści historycznych, których akcja dzieje się w czasach wojennych stwierdziłam, że koniecznie muszę ją mieć. Uważałam tę książkę za must read i już z góry założyłam, że bardzo mi się ona spodoba. Ale czy tak było?

Marie wraz ze swoją rodzicielką mieszka pod Paryżem. Nieoczekiwanie otrzymuje list z Polski, w którym to jej kuzynka zaprasza ją do Korbielowa (czyli do miejsca, z którego pochodzi jej ojciec). Myślicie, że dziewczyna pobiegła tam w podskokach? Oczywiście, że nie.. W końcu kto by się cieszył na taką wiadomość? Początkowo niechętna Marie postanawia jednak przyjąć zaproszenie i udaje się do Polski. Czy Marie spędzi tam niezapomniany czas? Może będzie to dla niej bardzo trudny wyjazd, który wyniszczy jej psychikę?

Jak wspomniałam wcześniej to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Oczywiście myślałam, że będę tą powieścią zachwycona, jednak... Nie jestem. Pimimo, że powieść wydawała mi się być ciekawa i intrygująca to bardzo się przy niej wynudziłam. Jedyne co bardzo mnie ciekawiło to listy, którymi przeplatana była cała powieść. Były one bardzo ciekawe i wiele, naprawdę wiele kwestii wyjaśniały. Bez nich ta powieść nie miałaby ładu i składu.
Co prawda polubiłam się z Marie Boratyńską i w pewnej ch...

„Kuzynka Marie Tom I” to książka, która według mnie nie jest ani rewelacyjna, ani zła. Przeczytałam ją do końca, nie żałuję tego i sięgnę po tom drugi, jednocześnie na pewno nie jest to książka, którą zapamiętam na długi czas. Taka pozycja na leniwe popołudnie, do przeczytania i zapomnienia.