Opinia na temat książki Lilka

''Pokolenie młodych czołgów rozjeżdżających stary świat swoimi nowymi zasadami barbarzyńców. Nonszalancja, bezczelność, łokcie i kompletny brak szacunku dla innego człowieka.''

Marianna Roszkowska jest dziennikarką, pracuje w kolorowym czasopiśmie które coraz bardziej, jak nadmienia Marianna, stawia na plotki i brukowe sensacyjki niż na prawdziwe dziennikarstwo. Pismo po prostu dostraja się do swoich coraz mniej ''wymagających'' czytelników. Roszkowska jest kobietą w wieku 50+ i pamięta jeszcze czasy kiedy redaktorki cenione były za obiektywność, zaradność i rzetelność, a nie za młodość, długie nogi i głowy pełne trocin i zarozumiałości.

Prywatnie to też wydawałoby się spełniona kobieta. Mąż wzięty i ceniony lekarz, syn Grzegorz już żonaty i mieszkający z żoną w Krakowie, ojciec staruszek jak mówi kobieta, lecz wciąż przystojny mężczyzna, oraz siostra, tytułowa Lilka. Lilka jest przyrodnią siostrą, jest pięć lat młodsza i zupełnie inna niż Marianna. Jest uduchowioną artystką, malarką, prawdziwym rajskim ptakiem.

Siostry nie przepadają za sobą, raczej nie utrzymują bliższych kontaktów nie czując takiej potrzeby. Aż do pewnego momentu...Ta powieść jest o przemijaniu i odchodzeniu. W sumie o odchodzeniu każdego rodzaju. O odchodzeniu z pracy, o odchodzeniu żony od męża, dzieci od rodziców i tym ostatecznym, kiedy już nie ma powrotu z tego odchodzenia, tym które czeka każdego z nas.

Bardzo lubię sposób pisania pani Kalicińskiej. Jej styl jest prosty chociaż opisuje sprawy wcale nie proste i nie łatwe. Cenię ją za mądrość nie tę napompowaną, napuszoną intelektualną, ale za tę prostą, życiową. Odczuwam jej pisanie jakbym słuchała mądrej babci w okularach na czubku nosa, która kołysze się w bujanym fotelu, dzierga coś na drutach, lub szydełkiem i opowiada, opowiada, opowiada. O życiu po prostu. Cenię panią Małgosię również za to że zauważa wszelkie chamstwo i bezduszność i o nim pisze, że jej to przeszkadza, że nie godzi się z tym.

Nie trzeba doprawdy mieć lat 50+ by zauważyć to że naród nam schamiał do potęgi entej. Kiedyś chamskie zachowania były sporadyczne, przez to zauważane, piętnowane i zawstydzane, teraz są już tak nagminne że z patologii stały się normą. Powieść ''Lilka'' jest chyba najsmutniejszą z wszystkich powieści tej autorki które przeczytałam, ale też najbardziej prawdziwa, to wszystko o czym książka traktuje mogło, może przydarzyć się każdej, a nawet każdemu z nas.