Lód

Z całą pewnością jest to książka-odkrycie. Niebanalny, wysmakowany język, istne słowa które niemal stają się ciałem, profesjonalne podejście do tematu historii alternatywnej, odwzorowane z zegarmistrzowską precyzją detale epoki oraz element fantastyczny w postaci kolejnego zlodowacenia, lutych i samego lodu, o przepraszam, Lodu. Jednak nie rozumiem jednej rzeczy: po jaką ciężką cholerę pisać o tym na 1050 stronach??!! Lód nuży, nudzi, dłuży się niczym borowanie zęba u dentysty i mniej więcej serwuje takie same doznania podczas lektury. Książka NIE MA akcji, jest tam tylko ciąła gadanina poplątana z filozoficznymi monologami bohatera o miazmatach, sofizmatach i innych matach. Zamiast czytać to "dzieło" lepiej poczytać podręcznik do historii i podstawy filozofii zagryzając to lodami "Koral". Efekt będzie szybszy i ciekawszy. Reasumując: Dukaj tak jak w "Innych pieśniach" zaprezentował piękny pomysł i stylistykę zapominając o treści. Mnie "Lód" osobiście zamroził na kość gdzieś w połowie, resztę sobie darowałem.

Książka napisana z dużym rozmachem. Wciągająca, pozwalająca wgryźć się w świat Lodu i sposób myślenia głównego bohatera. Pozostawiająca niezatarty ślad w pamięci. Jednak to nie książka dla każdego. Bez poczucia tego specyficznego klimatu czytanie książki będzie udręką. Według logiki jednoprawdy książkę można poczuć albo całym sobą, albo nie poczuć jej wcale. Nie ma tu miejsca na odczucia pomiędzy. Jedyną rzeczą do której mogę się doczepić to zakończenie, Nie uważam, że było złe, jednak zakończenie książki w momencie gdy Syn Mroza rzucił się na ojca z pompą Kotarbińskiego byłoby efektowniejsze.

Ta książka to moja największa porażka czytelnicza! Ostrzyłam sobie na nią apetyt przez długi czas, a gdy wreszcie ją dopadłam i zaczęłam czytać, okazało się, że to zupełnie nie moja bajka. Nie będę książki oceniać, bo przeczytałam raptem 150 stron, a na siłę czytać też nie ma sensu, by tylko "zaliczyć" to szeroko osławione już "dzieło".

Polecam - zwłaszcza, że kiedy dotrze się do literatury "źródłowej" okazuje się, że Dukaj bardzo dobrze się przygotował do stworzenia takiego świata. Przykład pierwszy: świat podziemny i mamuty. Przykład drugi: Hel w temperaturze bliskiej zeru Kelvina charakteryzuje się tzw. nadpłynnością.

Rzadko zdarza się przeczytać polską prozę napisaną tak wyśmienitym językiem, zupełnie jakby czytało się któregoś z rosyjskich 'mistrzów'. Polecam wielbicielom soczystego języka w najlepszym wydaniu. Dodam tylko, że raczej nie czytuję fantastyki, a ta powieść powaliła mnie na kolana.

totalna i zupełna miazga. panie i panowie, to trzeba przeczytać, choćby to wam zajęło i trzy lata, bo rzadko zdarza się przeczytać coś tak niesamowicie pomysłowego, rozbudowanego, zaskakującego i inteligentnego, i to jeszcze napisanego przez naszego rodaka. naprawdę, absolutna ekstraklasa.

Niech Was nie zwiedzie obszerna forma tej książki,czyta sie jednym tchem.Co prawda,parę wdechów trzeba zrobić na te 1000 stron,ale to szczegół..

Jestem w trakcie czytania ale już wiem że to nie będzie ostatnia książka tego autora którą przeczytam :) Niesamowity klimat.

Imponująca objętość, imponujące dzieło. Teraz w WL wyszła nowa powieść Pana Jacka. Polecam.

...trudna, wymagająca, ale dająca dużo w zamian...

Czytałem ją przez pół roku, ale warto było :-)

Warto przeczytać tą "cegłę"