Malutki Lisek i Wielki Dzik. Najdalej

Pouczające. Nie wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Lisek i dzik opuszczają jabłonkę lądując na nieznanych ziemiach. Szukają wrażeń, poznają nowe zwierzęta gatunkowe - niekoniecznie rozmowne, skłonne do oswojenia czy gotowe w ramach towarzystwa. Niewinna podróż zamienia się w alegoryczny obraz o poszukiwaniu czegoś, czego nie ma. Chęć wolności, chęć przynależenia do stada, to jeden z czynników warunkujących naszą egzystencję. Chciwość lisa szybko przeobraża się w tęsknotę za domem, a marzenia dzika zostają roztrzaskane przez fale (dosłownie, mamy panel, gdzie dzik ulega prądom morza). Foki symbolizują niespełnione pragnienia, które z każdą sceną przybliżają naszych przyjaciół do konfrontacji z rzeczywistością i zrozumieniem, że niekiedy szukamy czegoś, co dawno osiągnęliśmy, tracąc zdrowy rozsądek na rzecz wydumanych wędrówek w ciemno. Śliczne akwarelki bardzo wymownie zobrazowały scenę, gdzie mgła jako oznaka zagubienia pochłaniała dwójkę przyjaciół w oparach bieli i zatracenia - stając się mocnym komentarzem dla dzieci, że łatwo stracić perspektywę, gdy damy się porwać ryzykownym przygodom, gdy opuściliśmy miejsce, które czeka, abyśmy do niego wrócili.