Maresi

Trzynastoletnia Maresi została wysłana do czerwonego klasztoru przez rodziców, na wyspę Menos. Na wyspie mieszkają same kobiety, celem tego klasztoru jest to, żeby dziewczyny zdobyły wiedzę oraz wykształcenie, gdzie w przyszłości mogą służyć bogini Pramatce. Pewnego dnia do klasztoru przebywa Jai, bardzo przerażona i nieufna dziewczynka. Jai uciekła z domu rodzinnego, ale nie zdradza na początku przyczyny. Z czasem dowiadują się, że wyspa nie jest taka niedostępna i odcięta od świata jakby się wydawało.

Chciałbym zacząć od tego co mnie skusiło na przeczytanie ”Maresi”, a skusił mnie ten cały feminizm. Jakby po części się zgadzam ze książka jest feministyczna, a po części nie. Faktem jest to, że siła kobiet w tej książce jest piękna oraz porusza czytelnika. Jednak - mamy tutaj dobry obraz mężczyzn oraz zły. Złym jest rodzina Jai a dobrym jest choćby ojciec Maresi. Dlatego nie do końca uważam ze jest pod tym względem w pełni feministyczna :)

Pod innymi względami była. Jak dla mnie ”Maresi” to książka która pokazuje feminizm w takich momentach kiedy, trzeba być dobrym człowiekiem, jak właśnie dobro pomaga oraz jak kobiety są wytrwałe. ”Maresi” pokazała, ze zawsze jest wyjście z sytuacji! Wiara i wytrwałość jest kluczem do pokonania problemów. Podobało mi się to jak członkinie klasztoru traktowany się jak rodzine, jak siostry. To jak się wspierały czy tez jaką lojalnością się obdarzały. Szanowanie siebie nawzajem uważam, że tez tutaj znajdziecie.

J...

Reklamowanie, zachwyt nad daną książką, nigdy nie było dla mnie wystarczającym powodem do sięgnięcia po nią, zawsze wolałam sprawić na "własne oczy" ile dana pozycja jest warta. Idąc dalej czego się spodziewać po książce, która wyskakuje z każdego filmiku na youtube, i z każdego książkowego bloga? Ja nie oczekiwałam niczego, myślałam nawet, że książki w gatunku "Maresi" nie będą dla mnie, nie mniej jednak, gdy zobaczyłam ją w bibliotece, na półce "nowości" skusiłam się i właśnie jestem po lekturze.

Jak moje wrażenia? Przede wszystkim zaskoczenie. Mała niepozorna, pisana dużą czcionką, treściwa. Można by rzec idealna książka do pochłonięcia w kilka godzin.
Czy tak było? Maria Turtschaninoff sięgnęła po delikatny temat jakim jest feminizm, lecz podała go w bardzo wysublimowany, uroczy sposób. W pierwszej części poznajemy bohaterki, zamieszkujące tytułowy Czerwony Klasztor, który staje się miejscem schronienia dla "poturbowanych", uciekających z rodzinnych domów kobiet. Poznajemy ich codzienne czynności, i rzeczywiście na próżno szukać tutaj męskiego pierwiastka, ot istna arkadia. Tytułowa Maresi, wraz z innymi nowicjuszkami, siostrami, Matką władającą ziemią na, której znajduje się klasztor, przeprowadzają czytelnika przez najbardziej strzeżone zakamarki majestatycznego budynku. Sielanka kończy się w drugiej połowie książki. Zaczyna robić się mrocznie i niebezpiecznie, co nadaje akcji niesamowitego tempa. Autorka w bardzo sprytny sposób stworzyła zarówno boha...