Mężczyzna który pomylił swoją żonę z kapeluszem

Jest opowieść, a właściwie opowieści o rozmaitych przypadkach fenomenach, ludzkiego umysłu, wywołanych chorobami. Autor opowiada o tym z empatią i pasją lekarza. To ciekawa książka. Konkretnie o guzach mózgu też było, ale czytałam już książki, które rozwijały ten akurat temat bardziej. Tutaj jest raczej opowieść o fenomenalnych możliwościach kompensacyjnych ludzkiego mózgu.

Fascynująca i inspirująca książka napisana przez renomowanego neurologa i pisarza Olivera Sacksa. To nie tylko zbiór przypadków klinicznych, ale także opowieść o ludzkim umyśle, zdolnościach adaptacyjnych i siłach ludzkiej wytrzymałości.

W tej książce Sacks dzieli się swoimi doświadczeniami z opieki nad pacjentami cierpiącymi na różne zaburzenia neurologiczne. Opisuje przypadki, w których umysł ludzki boryka się z niesamowitymi wyzwaniami, takimi jak utrata pamięci, niezrozumiane halucynacje czy dziwaczne przypadki agnozji, w których pacjenci mają trudności z rozpoznawaniem codziennych przedmiotów, takich jak kapelusze.

To, co wyróżnia tę książkę, to nie tylko fascynujące przypadki kliniczne, ale także empatyczne podejście autora do swoich pacjentów. Sacks nie traktuje ich jako jedynie obiekty badań, ale stara się zrozumieć ich ludzkie doświadczenia i perspektywy. Jego opowieści są pełne szacunku i troski o pacjentów.

"Mężczyzna, który pomylił żonę z kapeluszem" to także medytacja nad naturą umysłu i pytaniem o to, co oznacza być ludzkim. Sacks pokazuje, że mimo trudności i ograniczeń ludzki umysł ma zdumiewające zdolności adaptacyjne i jest w stanie radzić sobie nawet w najbardziej niezwykłych okolicznościach.

Książka jest napisana z pasją i zrozumieniem, a styl pisania Sacksa jest zarówno naukowy, jak i przystępny dla każdego czytelnika. To nie tylko inspirująca lektura dla tych, którzy interesują się neurologią i psychologią, ale ta...

Zaburzenia neurologiczne. Mniejsze, większe i te całkiem ogromne. Znane i takie, o których nie słyszeliśmy. Temat trudny, ale książka łatwa do przeczytania, wzruszająca i bardzo ciekawa. Bo napisana potocznym językiem, bez nadmiaru naukowych określeń i zwrotów, o konkretnych ludziach i ich przypadłościach. To zbiór ich historii.
Wiele z nich miałoby w sobie coś z pokazywanych w dawnych cyrkach dziwadeł, jak kobieta z brodą, czy człowiek o dwóch głowach, ale na szczęście autor tego uniknął, pisząc o swoich pacjentach z sympatią i empatią, nie jak o dziwakach, ale o prawdziwych ludziach, którym przytrafił się dziwny los.
I wprawdzie koncentruje się na diagnozowaniu i leczeniu różnych przypadłości, ale równie ważne dla niego jest odkrywanie jak jego neurologiczni pacjenci mogą się rozwijać i cieszyć życiem. Ci z afazją, agnozją, urojeniami, cierpiący na muzyczną epilepsję, bóle fantomowe, czy zespół Tourette'a. Kobieta, której ręce nie działają, starsza pani żyjąca w powodzi dźwięków, mężczyzna, który chodzi krzywo jak wieża w Pizie, czy myli swoją żonę z kapeluszem.
Niektóre przypadki zabawne, inne rozdzierają serce, ale wszystkie wzbudzają niedowierzanie, że coś takiego może się zdarzyć. No może, może, mózg to potężna i nieprzewidywalna maszyneria!

„Książkę tę czyta się jak fascynujący tekst popularno-naukowy, a w istocie jest to tekst naukowy…” – stwierdził we wstępie Kazimierz Obuchowski, specjalizujący się w psychologii klinicznej i psychologii osobowości. Śmiem wątpić. Z czysto naukową, czyli nie popularną, książką na temat neuropsychologii, a tego przede wszystkim ona dotyczy, najprawdopodobniej nie dałbym sobie rady. Ale… mniejsza z tym. Dało się czytać, nawet bez wielkiego wysiłku i kopania w specjalistycznych słownikach.

„Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem” to opis… wydawałoby się, że wręcz nieprawdopodobnych, ale jednak jak najbardziej realnych i konkretnych przypadków pacjentów Olivera Sacksa, brytyjskiego neurologa i psychiatry, z którymi zetknął się on w swojej wieloletniej praktyce. W sumie dwudziestu czterech pacjentów, jeśli dobrze policzyłem.

Analiza opisanych w książce przypadków medycznych podzielona została na cztery części: straty, nadmiary, uniesienia i powroty, świat prostych umysłów. W żadnym przypadku pacjentami Sacksa nie są/byli ludzie „głupi” – w powszechnym rozumieniu tego słowa, często wręcz przeciwnie: bystrzy, inteligentni, oczytani, obdarzeni wyjątkowymi talentami; tytułowy mężczyzna, który pomylił żonę z kapeluszem (traktować to należy jak najbardziej dosłownie) był znakomitym muzykiem, na przykład.

Oczywiście, lektura w istotny sposób poszerzyła moją wiedzę dotyczącą neurologii, psychologii, psychiatrii, ale pytania, wątpliwości, przemyśleni...