Opinia na temat książki Mężczyzna z tuszem na dłoni

„Mężczyzna z tuszem na dłoni” autorstwa Moniki Joanny Cieluch to książka, która porywa w wir uczuć, szalejącą burzę emocji i to w dużej mierze tych skrajnych oraz bardzo intensywnych.
Poznajemy troje przyjaciół, którzy w tchnącej niepowtarzalnym klimatem Anglii próbują zbudować swoje szczęśliwe życie. W ich relacji drzemią jednak uśpione demony, czekające na moment by wychylić się z ukrycia i zupełnie przemodelować świat młodych ludzi. Gdy już to następue musi upłynąć sporo czasu by siła prawdziwych, niepowtarzalnych uczuć upomniała się o należne jej miejsce.
Po 12 latach ścieżki polskich przyjaciół splatają się na nowo. W Hani - lekarce i narzeczonej Olliego, odradzają się wszystkie głęboko pogrzebane emocje, gdy mężczyzna, który skrzywdził ją najmocniej mimo upływu czasu nadal zna ją najlepiej, a do tego powraca by sprawić, że świat mieni się najcudowniejszymi barwami.
Pojawia się jednak najistotniejsze pytanie; czy kobieta jest w stanie wybaczyć i kogo wybrać, gdy przeszłość każdego odkrywa coraz to nowe sekrety. Jak ważne jest uparte dążenie do celu i niepoddawanie się mimo przeciwności.
Pani Cieluch w swojej dopracowanej i Przemyślanej powieści prowadzi czytelnika krętymi ścieżkami do finału przyprawiającego o zawrót głowy! Bo czym dalej tym więcej zaskakujących zdarzeń składa się na obraz zupełnie niepowtarzalnej historii.
Miłość, zdrada, ból, przebaczenie, chwile szczęścia, nieuniknione wybory - jednym słowem to co w romansie wiedzie prym w tej powieści jest tylko jednym z aspektów lektury.
Z każdą kolejną stroną odkryjemy bowiem, że istnieje drugie, a nawet trzecie dno. Całkowicie intrygujące, nieprzewidywalne. Nadaje to lekturze wyjątkowego smaku, sprawia, że różni się od innych, a także świadczy o tym iż autorka od początku kreowała dla czytelnika świat utkany z wielu wymiarów.
Bardzo mnie to zaskoczyło, ponieważ początkowo uwierzyłam, że będzie to historia o nieszczęśliwej miłości jakich wiele.
Ogrom nieszczęść, trudów z jakimi borykają się bohaterowie jest naprawdę spory. Nawet chwile szczęścia przyćmiewają ciemne chmury, a my odczuwamy to razem z bohaterami. Nie sposób ustrzec się przed nadciągającą katastrofą.
Czasem wybory bohaterów, zwłaszcza Hani budziły we mnie skrajne emocje-Niedowierzanie, niezrozumienie. Jak się jednak okazało Pani Cieluch celowo stworzyła postacie, które oddziałują na emocje, pokazują różne oblicza, zyskują realność.
Jestem pod wrażeniem kunsztu autorki, jej pomysłu na przedstawienie ludzkich ułomności, a także pragnienia szczęścia. Jak widać jego uzyskanie do łatwych nie należy, a i po finale jedynie możemy przypuszczać czy uda się go doczekać. Nic bowiem nie jest do końca powiedziane, a perypetie bohaterów stoją otworem. Czekam z niecierpliwością by dowiedzieć się co jeszcze drzemać będzie w kolejnych częściach serii „Niepokorni”.