Moje własne Notting Hill

,,-Więc jaki jest ten lepszy pomysł?- zapytała Miła.- Na co wolałabyś przeznaczyć pieniądze, babciu?
-Na ,,wagina tour"! - rzuciła staruszka."

,,Na pewnym etapie życia pomysły trzeba realizować od razu. -Zachichotała. - Dopóki jeszcze się je pamięta."

Ta książka potrafi dać dużo do myślenia. Po pierwsze poruszyła temat rodziny, u której wizytę odkłada się zawsze na dalszy tor. Człowiekowi się wydaje, że trwamy wiecznie, że na wszystko mamy czas, a najlepiej prosperujące słowo to ,,później ". Nasza postać długo odkładała przyjazd do rodziców, aż pewnego dnia jej mama zadzwoniła, że zostały same. To również opowieść o wielkich marzeniach, których nie było czasu spełniać jako młode osoby. Staruszek z książki za odłożone pieniądze zapragnął kupić dom. Miał wielkie plany i ambicję do ich wykonania. Małżonka wspierała go we wszystkich poczynaniach i tak ku uciesze dzwonił do córki, by pochwalić się jak dobrze im szło i ile zdążyli już zrobić. Jednak nie zawsze ona miała czas na rozmowę, aż w końcu telefon przestał dzwonić. Starszy pan nie zdążył zrobić wszystkiego, a czytamy o tym jak bardzo się cieszył widząc w jak szybkim tempie posuwają się do przodu. Czasami tak bardzo uciekamy od tego co dobre, aż poszukiwania nie kończą się tak jak zakładaliśmy. Idealny związek młodej kobiety szybko się rozpadł i obrączka zmienia swoje miejsce. Najczęściej właśnie w takich momentach jedziemy tam, gdzie spędziliśmy najwięcej lat w swoim życiu. Chwile smutku i żałoby ...

Tak właśnie zrobiła Mila, która w pewnym momencie życia postanowiła przystopował. Zawsze ciągnęło ją do dużych miast. Dlatego studiowała w Poznaniu. Tam poznała młodego lekarza, z którym wzięła ślub. Małżeństwo długo nie trwało. Dla rodziców nigdy nie miała czasu. Zawsze wykręcała się pracą, albo wpadała na chwilę. Gdy jej tata zmarł postanowiła coś zmienić w z swoim życiu. Za namową matki i babci wyjechała Londynu, gdzie poznała Martina. Najsmutniejszego, ale bogatego mężczyznę.

Książkę czyta się jednym tchem. Napisana jest lekkim stylem, posiada dość dynamiczną akcję i bohaterów, z którymi nie można nudzić się. Zwłaszcza z ekscentryczną babcią, której pomysły potrafią rozbawić. Bardzo polubiłam tę starszą panią. Sama Mila na początku mnie nieco irytowała, ale później również dala się polubić.

Autorka pięknie oddała klimat Londynu i chociaż nie jest on moim wymarzonym miejscem do zobaczenia to na jeden dzień mogłabym się tam przenieść.

Podsumowując: Jeśli lubicie lekkie i przyjemne powieści, które dostarczą Wam dużo emocji to bardzo polecam „Moje własne Notting Hill”.