Mort

Powoli uzupełniam półkę z pratchettami, no i w tym miesiącu moją kolekcję książek sir Terrego zasiliło kilka nowych pozycji*ale to właśnie od "Morta" musiałem zacząć czytanie. Musiałem, bo to książka, która skutecznie umyka mi spod oka od dobrych 20 lat** - taki mój literacki biały wieloryb, czy tam Izabela Łęcka - nie wiem, nie znam się na lekturach szkolnych - w każdym razie od razu, jak "Mort" do mnie dotarł to wziąłem się za niego, żeby przełamać ciążące nad nami fatum, i...

... spodziewałem się więcej. "Mort" co prawda to jest świetna książka, początek serii o Śmierci, inteligentna, absurdalna rozrywka i tak dalej, jednak czegoś większości*** tych pierwszych powieści ze "Świata Dysku" mi brakuje, ostatniego szlifu i z "Mortem" było podobnie: raczej nie znajdzie miejsca w moim osobistym top 5 pratchettów, co tak naprawdę nic nie znaczy, bo jak 90% książek sir Terrego, wziąłbym go na bezludną wyspę****.



*m.in. Dobry Omen, Spryciarz z Londynu, czy Nocna straż - tak, jestem zbieraczem i zakupoholikiem, kto nie jest niech pierwszy rzuci we mnie książką, byle nie w twardej
**długa historia: swój egzemplarz, kupiony w podstawówce, przed przeczytaniem pożyczyłem koleżance i już do mnie nie wrócił itd...
*** za wyjątkiem serii o Wiedźmach oczywiście,
**** te przypisy gwiazdkowe to hołd dla Pratchetta oczywiście.

Oto komnata rozświetlona płomykami świec...

Śmierć jest u Pratchetta, jak to u normalnego Germanina (czytaj: Anglo-Sasa), facetem. I nudzi go już trochę rutyna własnego zajęcia - zawsze to samo. Chciałby spróbować czegoś nowego, niechby to i była jakaś ludzka rozrywka, czy po prostu inne zajęcie. Dlatego bierze na zastępstwo czeladnika. Wybiera go sobie w Ramtopach, górach "o większej ilości geograficznych szczegółów, niż mogłoby to im wyjść na zdrowie", znanych na całym Dysku z magii. Tam na wsi, w okolicy, która nie była dość bogata, by ją było stać na złodziei, w domu Lezka urodził się Mort(imer) - chłopak, który był o tyle niebezpieczny, że próbował zrozumieć świat. A może to być trudne w okolicy, w której chłopi zbierają plony zanim posieją, ponieważ uprawia się tam odmiany zeszłoroczne. Żyje się tam spokojnie - z dala od miast, w których życie pulsuje całą dobę, i w których roi się od dostawców natychmiastowej transcendencji... Dodatkowo w grę wchodzą, jak to u młodych, hormony i cóż więcej dodać - komedia pomyłek gotowa.

Książka jak zwykle gwarantuje świetną zabawę, zachwyca szybką akcją, pełną nagłych zwrotów, ironią i humorem. W tym tomie głównym bohaterem jest Śmierć. Już w pierwszych tomach stała się moją ulubioną postacią i teraz tylko to potwierdzam. Śmierć wkracza w świat ludzi i pragnie go pojąć. Niestety, nie jest w stanie pojąć ludzkiego rozumowania. Jednak bardzo trafnie z ironią, i humorem opisuje je. W tym czasie, gdy samotna Śmierć w ramach rozrywki i ucieczki od czerni swej pracy pragnie pobyć wśród ludzi jej miejsce zajmuje wybrany przez nią praktykant. Śmierć, która dość słabo zna się na ludziach, wybiera Morta. Wybór ten stworzy ogrom problemów i komplikacji, które na końcu ją dopadną, ale też na oczach Śmierci narodzi się miłość. Okazuje się, że czasami Śmierć jest bardziej ludzka, wrażliwa i poetycka niż niejeden człowiek.

Dobra powieść, ciekawa i nietypowa historia, uroczy Śmierć, sympatyczny Mort. Lektura idealna do zrelaksowania się, uśmiechnięcia pod nosem, przeżycia w głowie kilku fantastycznych przygód. To świetne, że każdy cykl w obrębie Świata Dysku ma trochę inny klimat, wciąga czytelnika w inny nastrój. Podskórnie, pod tym całym pratchettowskim humorem, mimo wszystko odczuwa się powagę sytuacji. Śmierć jest zawsze uśmiechnięty, bo będąc szkieletem nie ma innego wyjścia... Brr.

"Mort" to czwarta część Świata Dysku i jednocześnie pierwsza część zaliczana do podcyklu o Śmierci i jego rodzinie. Pełna humoru powieść Pratchetta wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Właściwie co chwilę parskałam śmiechem. Bardzo udana lektura.

Książka opowiada o biednym chłopcu (Mortimer, w skrócie Mort) , który szuka swojego rzemieślnika. Wkrótce zgłasza się do niego przepracowana Śmierć - pragnie znaleźć pomocnika, aby wszystkiego go nauczyć a samemu wyjechać na zasłużone wakacje. Mort szybko się uczy i wkrótce Śmierć wyrusza w podróż, by poznać rozkosze śmiertelnych. I właśnie wtedy zaczynają się prawdziwe problemy....

Bardzo zabawna i pełna humoru powieść Terry'ego Pratchetta skłoniła mnie do sięgnięcia po kolejne części. I może teraz zacznę jak należy, od pierwszej części.

Pratchettowska Śmierć jest postacią inną niż możemy sobie wyobrazić. Z wyglądu jest wysokim szkieletem z kosą poruszającym się na prawdziwym (białym) koniu o wdzięcznym imieniu Pimpuś. Spotykają go wszyscy umierający ze Świata Dysku. Śmierć mieszka ze swoim sługą Albertem oraz adoptowaną córką Ysabell. Śmierć przeprowadza ludzi na "tamtą stronę", odcinając kosą ostatnie więzy łączące ich z życiem doczesnym. Ludzie nie widzą go w normalnych okolicznościach gdyż nie są w stanie uwierzyć że go widzą. Jego kwestie pisane są DUŻYMI LITERAMI symbolizującymi głuchy i pusty głos, który trafia bezpośrednio do umysłu, a nie przez fale dźwiękowe. Śmierć uwielbia koty i curry. ...