Opinia na temat książki Na końcu tęczy

Rosie i Alex są przyjaciółmi praktycznie od zawsze. Siedzieli razem w ławce w szkole, pomagali sobie w najtrudniejszych sytuacjach. Jednak kiedy Alex wyjeżdża na studia, Rosie odkrywa, że nic nie będzie takie, jak przedtem. Tym bardziej, że Alex zaczyna sobie układać życie z piękną, nową żoną. Wtedy to Rosie spotyka Grega... I zaczyna się lawina nieporozumień.

Nie ukrywam, że książka ta trochę mnie zawiodła. O ile na początku byłam zauroczona tym, jak Alex i Rosie się mijali, to z czasem zaczęło to irytować. Nie mogłam wprost uwierzyć w głupotę bohaterów, którzy nie potrafili nijak wyznać sobie uczuć. W efekcie ranili nie tylko siebie wzajemnie, ale także swoich partnerów i dzieci... Co było chyba najsmutniejsze. Z czasem miałam naprawdę dość czytania o tym, jaka to Rosie jest niezależna i nikogo nie potrzebuje. Nie sądzę, aby można było tkwić w błędzie aż tak długo.
Rosie byłam w stanie polubić, ale Alex naprawdę nie przypadł mi do gustu. Był jak dla mnie typowym pantoflarzem, zgadzającym się na wszystko, co powie jego żona. Polubiłam z pewnością Sally, koleżankę Rosie. Wydawała mi się najbardziej realna z nich wszystkich.
Styl autorki był bardzo prosty. To akurat podobało mi się najbardziej, bo dzięki temu książkę czytało się szybko i przyjemnie. Również opisy miejsc, które były całkiem rozbudowane, zaliczam na plus. Ponadto forma książki, czyli powieść w listach, bardzo przypadła mi do gustu. Poczucie humoru także było na całkiem dobrym poziomie.
Co prawda nie jest to pozycja zła, ale jakoś nie przypadła mi do gustu. Jak dla mnie jest to powieść na przeciętnym poziomie, niestety nic więcej. Tyle ode mnie.