Nieuchwytny książę

Zaintrygował mnie tytuł. Sugeruje, że pewien atrakcyjny towarzysko i matrymonialnie pan (kimkolwiek by był) sprytnie wymyka się prześladowcom, zgrabnie unikając zastawianych na niego sideł. Nie daje się ani wytropić ani złapać do czasu, aż poznaje kobietę ze wszech miar wyjątkową. Jedyną. Spodziewałam się spisków, tajemnic, zamaskowanego rozbójnika-dżentelmena pokroju co najmniej drugiego de Saint-Preux aka Czarny Tulipan lub innego Szkarłatnego Kwiatu. Liczyłam jak widać na wiele. Zbyt wiele, bo książka jest nudna jak flaki z olejem. Książę nie jest nieuchwytny. Zabukował się pod innym imieniem jako pracownik fizyczny, podczas gdy zbiegiem okoliczności świat uznaje go za martwego. Żyje sobie wygodnie przy pańskim dworze, a jego prawnik co miesiąc przesyła mu kieszonkowe. To jaki on był nieuchwytny? Niedojrzały do roli - tak.
Ale nieuchwytny? Śmiech na sali. Za to wiecie, podziwiam Cordelię.
Nie miała nic. Zagrała wysoko, przegrała. Została z niczym. Ale w jakiś sposób budzi szacunek. Niezwykła kobieta. Cała reszta to zwyczajne przelewanie wody z pustego w próżne. Z założenia książka lekka, łatwa i przyjemna. Dla mnie - także mdła i nudna.
Chcę krwi, chcę mięsa, chcę życia a nie papki z trocin i wiadra mydlin. Nie podobało mi się. Lubię Julie Long; ale nie tym razem.

ciekawa i wciągająca....nie mogłam sie od niej oderwać :] polecam