Nigdy się nie bałam. Jak polskie lekarki pisały historię medycyny

Książka zdecydowanie dla pasjonatów medycyny ale również dla osób interesujących się tematem historii medycyny.

Autorka prowadzi nas przez poprzednie wieki opisując rolę kobiet w medycynie.
Poznajemy pierwsze pionierki tego zawodu, które przecierały szlaki w zawodzie lekarza, który uważany był za męski.
Determinacja, miłość do nauki oraz chęć niesienia pomocy drugiemu człowiekowi , to cechy które posiadały bohaterki książki.
To one, dzięki swojej niezłomności udowodniły , że kobieta potrafi.
Bardzo ciekawy kawał historii "medycyny w spódnicy". To co dziś jest normalne, one musiały wywalczyć i udowodnić swoją wartość. Dziś nikogo nie dziwi, że chirurgiem jest kobieta albo że to kobieta jest profesorem albo kierownikiem oddziału.
Książka zdecydowanie z mojego kręgu zainteresowań.
Autorka wykonała kawał dobrej roboty.

Dzisiaj trudno jest sobie wyobrazić medycynę bez udziału wyspecjalizowanych lekarek, jednak jeszcze 200 lat temu kobieta mogła być jedynie "babą położniczą", a swoją praktykę stosowała wyłącznie dla kobiet i dzieci. Pozycja kobiet w polskiej medycynie zmieniała się powoli ale jednak zmieniała się ku lepszemu dzięki takim postaciom, jak te opisane w książce "Nigdy się nie bałam" Katarzyny Drogi. Autorka przedstawia sylwetki 17 polskich lekarek, które wpłynęły na historię medycyny. Pisze o ich pracy - tak ważnej, często ciężkiej i związanej z różnego rodzaju wyrzeczeniami. Pisze też o ich życiu, tym prywatnym, pokazując jak wiele może osiągnąć kobieta, jeśli tylko ma szansę, żeby się rozwijać.
Historia każdej z nich stanowi doskonały materiał na osobną książkę, czy nawet na film. Są to życiorysy, które warto poznać.

Podobał mi się podział książki na dwie części. W pierwszej części opisane są pionierki - lekarki z dawnych czasów, w drugiej zaś lekarki, które
tworzyły współczesną medycynę. Nie potrafię wybrać, która część zachwyciła mnie bardziej bowiem każdy rozdział czytałam z ogromnym zainteresowaniem. To było naprawdę fascynujące!
Rozdziały są krótkie i zawierają najważniejsze informacje. I choć temat wymaga reporterskiego podejścia, całość czyta się jak dobre opowiadanie.
W tej książce wszystko jest wyważone i przemyślane, doceniam to jak rzetelnie została ujęta problematyka,
z jaką łatwością udało się połączyć historię i medycynę oddając pr...

Droga kobiet do edukacji oraz pracy zawodowej była zawsze bardzo trudna.
Były one niedoceniane, wręcz wykluczane z pewnych zawodów, bo nie są mężczyznami.
Jednak kobiety się nie poddawały i wytrwale dążyły do celu. Rozwijały sztukę medyczną, a większość swojego życia poświeciły pacjentom i leczeniu.
Kształcąc się i praktykując udowodniły, że medycyna nie jest zarezerwowana tylko dla płci przeciwnej.
Udowodniły, że mogą być dobrymi lekarzami, ale i ordynatorami czy dyrektorami placówek medycznych.
Książka przedstawia nam pionierki tego zawodu.
Pierwszą była Magdalena cyruliczka, której prawo do wykonywania tego zawodu dał jej król August II Mocny w 1697 roku.
Musiała ona złożyć stosowną na tamten czas przysięgę.
Była też Regina Salomea, pierwsza okulistka w XVIII wieku i to bez dyplomu. Obecnie nazywana dr House tamtego czasu.
Mamy rok 1887 i pierwszą polską lekarkę z dyplomem Annę Tomaszewicz- Dobrską. Ważna osoba dla nas, to ona stoi za popularyzacją karmienia piersią,to ona walczyła o ówczesne prawa kobiet takie jak czysty zlew czy toaleta w przytułku którym pracowała.
Mamy też Janinę Bernasiewicz, pierwsza ordynator i dyrektor Szpitala Psychiatrycznego.
Autorka przybliża nam sylwetki jeszcze wielu kobiet dla których medycyna była na pierwszym planie. Opisuje ich historię bardzo skrupulatnie i w ciekawy sposób.
Jestem bardzo mile zaskoczona książką, która jest świetna, a ogrom wiedzy zdumiewa.
Autorka wykonała kawał ś...

Książka „Nigdy się nie bałam. Jak polskie lekarki pisały historię medycyny” Katarzyny Drogiej jest pięknym wydaniem o tym, jak polskie lekarki pisały historię medycyny.

Całość napisana jest raczej w formie reportażu przyjemnym w odbiorze językiem. Książa podzielona została na dwie części z dość krótkimi rozdziałami dzięki czemu czyta się ją dość szybko. Pierwsza część opowiada o pionierkach medycyny, a druga o mistrzyniach współczesnej medycyny. To właśnie pierwsza część zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Czytanie o siostrze Marii Skłodowskiej-Curie, pierwszych operacjach i to bez znieczulenia bardzo mi się podobało. Za to drugą część oceniam już słabiej. Opowieści współczesnych lekarek były ciekawe, jednak nie zainteresowały mnie w takim stopniu jak te sprzed wieków. Może ta część wypadłaby lepiej, gdyby autorka przedstawiła go w formie tradycyjnego wywiadu. Do czego jeszcze muszę się przyczepić to mała dawki emocji, refleksji nad tematem w obu częściach książki. Autorka raczej skupiła się na suchych faktach, co jest dość smutne.

Wiele z bohaterek książki było prawdziwymi pionierkami w swoich dziedzinach. Ich odkrycia oraz poświęcenie znacząco wpłynęło nawet na dzisiejszą medycynę. Osobiście jestem troszeczkę zawiedziona z lektury, jednak jestem pewna, że znajdą się osoby które będą bardzo usatysfakcjonowane z lektury.

Czuję się zawiedziona. Obracałam książkę we wszystkich kierunkach, kartkowałam zawzięcie, ale nic więcej, co mogłoby podnieść ocenę mi się nie ukazało.