Oddychając z trudem

Emma nie pamięta nic z dramatycznej nocy w domu swojej ciotki, po której ledwie uszła z życiem. Teraz Carol nie może jej już zagrozić, ale konsekwencje trudnych przeżyć nieustannie ścigają dziewczynę. Niemal każda sytuacja wywołuje w niej ścisk żołądka i nerwowe drżenie. Jej sny zamieniają się w koszmary, w szkole i na ulicy wciąż styka się z lustrującymi spojrzeniami i bardzo tęskni za dziećmi Carol – Leylą i Jackiem. Po pierwszej bardzo dobrej części serii Oddechy, Powód by oddychać, dostałam w ręce część drugą, Oddychając z trudem. Miałam wątpliwości, czy autorce uda się utrzymać poziom, ale niepotrzebnie. Książka jest porównywalnie emocjonalna i dotyka problemów, z którymi od lat próbują walczyć ludzie, często bezskutecznie. Minęło pół roku od dramatycznych wydarzeń w życiu Emmy. Teraz wydawać by się mogło, że dziewczyna będzie w końcu prowadzić spokojne i beztroskie życie. Jedna decyzja zaważy jednak na szczęściu i bezpieczeństwie Emmy. Postanawia dać szansę swojej matce, niepomna na fakt, że została odtrącona i porzucona przez nią kilka lat wcześniej. Mimo to, nie chce chować urazy i zamierza zbliżyć się do kobiety, której nawet za dobrze nie pamięta. I wpada z deszczu pod rynnę. Tym razem przemoc domowa została przez autorkę zastąpiona innym problemem, który potrafi zniszczyć życie całych rodzin. Rachel, bo tak każe do siebie mówić matka, ma problem alkoholowy. Alkohol stanowi remedium na każdą sytuację. Bez względu na to, czy jest szczęśliwa, smutna, chce się dobrze b...

O ile poprzednia część nie była taka tragiczna (owszem, motywacja bohaterki była po prostu głupia, ale jakoś udało się to autorce lekko zatuszować; przynajmniej na czas lektury), to tom drugi jest pasmem irytujących zdarzeń, które jedynie działały mi na nerwy. Nie polecam.

podobno fajna ksiazka