Ostatni rycerz tom 14

Tom czternasty utrzymuje dobry kierunek, o którym wspominałam przy poprzedniej części. Ckliwe wątki romansowe zastąpione zostały bardziej poważnymi, momentami nawet dramatycznymi (jak na tę sagę) losami bohaterów. W tej części również dowiemy się kim tak naprawdę jest groźny Ulvhedin, a rozwiązanie zagadki będzie dość zaskakujące, szczególnie jeżeli nie pamięta się dokładnie wydarzeń z poprzednich części, tak jak ja ich nie pamiętam.

Kociooka ekipa niestety wypełniła już swoje zadanie, a niestety, bo zdążyłam się już do nich przyzwyczaić i może nawet polubić, chociaż Villemo wcześniej trochę mnie irytowała. Z wiekiem nabrała dziewczyna trochę ogłady, na szczęście.

Ciekawa jestem czyje losy zostaną rozwinięte w następnej części, więc zabieram się za czytanie kolejnego tomu.

Przenieśmy się w świat baśni, magii, istot nadprzyrodzonych, gdzie trwa odwieczna walka dobra ze złem...

Skandynawska saga opowiadająca dzieje rodu Tengela Dobrego począwszy od XVI w., a skończywszy na czasach prawie współczesnych - XX wiek. Nad Ludźmi Lodu, jak są popularnie nazywani, ciąży okrutne dziedzictwo ich złego przodka zwanego Tengelem Złym. Aby uzyskać nieśmiertelność i panować nad światem zawarł on pakt z diabłem, na skutek którego w każdym pokoleniu miał się urodzić przynajmniej jeden potomek - indywidualista - obdarzony w szczególny sposób. Od wieków dzieci z niezwykłymi zdolnościami noszą w sobie piętno ich złego, demonicznego, skarłowaciałego przodka i mają za zadanie szerzyć zło na świecie. Potrafią więc czarować, wykorzystywać swoją niezwykłą siłę woli, leczyć, używać magii do różnych celów, nawiązywać kontakty z nadprzyrodzonymi istotami. Odkąd Tengel Dobry postanowił się przeciwstawić swemu złemu przodkowi, a zło zamieniać w dobro, jego potomkowie znają historię rodu i mają za zadanie przygotować się przez lata na ostateczną walkę z Tengelem Złym. Swoje niezwykłe zdolności powinni wykorzystywać dla szerzenia dobra, choć jest to bardzo trudne zadanie ponieważ, osoby obciążone dziedzictwem zostały wybrane do zwalczania dobra, a nie odwrotnie.

Ludzie Lodu często dla swojej rodziny byli nadzwyczaj ciepli, mili i kochający, przejawiali też ogromną empatię dla zwierząt i osób skrzywdzonych przez życie, ale często oskarżano ich o czary i nie akc...

Bardzo ciekawy tom, zwłaszcza, że postać Tristana jest niesamowicie sympatyczna. Zwłaszcza w odniesieniu do małej Mariny.