Podróż Cilki

Często sięgam po literaturę obozowa więc z chęcią i sięgnęłam po „Podróży Cilki”, która jest reklamowana jako ciąg dalszy „Tatuażysty z Auschwitz”. Mimo wszystko uważam że to tak naprawdę historia Cilki Klein, a nie żadna kontynuacja i można ją czytać jako samodzielną powieść. Muszę stwierdzić, iż mam mieszane uczucia co do tej pozycji zwłaszcza, iż syn tytułowej Cilki wspomina, że sama książka obraża jego matkę. Jak dla mnie zbyt dużo tutaj fikcji, a za mało historii. Historia opisanej miłości jest w moim mniemaniu ckliwa, szczególnie jeśli chodzi o odnalezienie się bohaterów. Czytając miałam wrażenie, że autorka trochę na siłę dodawała kolejne wątki oraz problemy, a rozwiązania ich były natychmiastowe. Nadmiar szczęśliwych zbiegów okoliczności aż bije po oczach, a kontrast pomiędzy ogólnie dostępną wiedzą o życiu w łagrach i tym, co opisała autorka jest ogromny. Temat bardzo ważny, ale mocno spłycony. Takie pogranicze fikcji i faktów chyba mnie nie przekonuje.

Tematyka obozowa w powieściach wywołuje sporo emocji, zarówno tych pozytywnych ( uznanie za odwagę, szacunek do ofiar), jak i takich, przy których łza się w oku kręci, serce ściska żal i wzruszenie, a na oprawców spływa lawina pogardy, złości, obrzydzenia.

"Podróż Cilki" Heather Morris to moje drugie spotkanie z tą autorką. Początkowo ta powieść strasznie mi się dłużyła, a to za sprawą chaotycznej narracji, która odbierała mi prawidłowy jej odbiór. Myślałam, że jest ona nuda, co spotkało się z falą krytyki na pewnej grupie, tylko, że ta monotonia wypływała z mojego zagubienia. Jednak im dalej brnęłam, tym coraz więcej wzruszeń pojawiało się u mnie. Coraz bardziej współczułam naszej bohaterce oraz każdemu, kto trafił w takie okrutne miejsca. Fabuła zaczęła mnie szokować, a przy tym mocno wciągać. Rodziła się we mnie ogromna sympatia do obozowiczów, szacunek i podziw za ich odwagę, chart ducha i niezłomność.

Jak widać jest to bardzo emocjonująca historia, o której nie łatwo zapomnieć. Historia prawdziwa, okrutna, ukazująca cierpienie niewinnych osób oraz bestialstwo tych, którzy nie zasługują na to, by nazywać ich ludźmi.

Książkę czytało się dobrze. Widać, że autorka podciągnęła się w warsztacie literackim, teraz to faktycznie przypomina powieść, a nie scenariusz filmowy jak to było w przypadku "Tatuażysty z Auschwitz".  Autorka ewidentnie czuje się lepiej opisując losy kobiety, dużo lepiej przedstawia jej sytuację i odczucia z tym związane. 
Co do samej historii, przedstawionej fikcji literackiej, to jest to ciekawa opowieść z happy endem. Opowieść o kobiecie, dla której cenniejsze jest dobro drugiego człowieka niż jej własne, ale która za wszelką cenę stara się przeżyć i nie zatracić swojego ‘ja’. Może nie wywołuje dużych emocji, ale czytało się ją dobrze.

Jedyne co mnie boli to znowu to, że historia została mocno wygładzona. Codzienność w łagrach przedstawiona jest bardzo pobieżnie i w dużym uproszczeniu, jeśli nie przekłamaniu. Również historia bohaterki nie jest do końca zgodna z prawdą i opublikowana z tymi przekłamaniami wbrew woli bliski Cecilii, co wydaje mi się dosyć aroganckim posunięciem, prze co mam duży problem z oceną tej książki. Czytając trzeba pamiętać, że książce daleko jest do prawdy. 

Książka trafiła do mnie dzięki portalowi czytampierwszy.

„Podróż Cilki” to kontynuacja „Tatuażysty z Auschwitz”, który wywołał burzę wśród pasjonatów literatury wojennej. Byłam ciekawa, jak będzie mi się czytało drugi tom, opisujący dzieje przyjaciółki Gity i Lalego, bohaterów pierwszej części cyklu. Tak naprawdę książkę tę można przeczytać niezależnie, ponieważ opisane w niej wydarzenia właściwie niewiele mają wspólnego z „Tatuażystą”.

Autorka uprzedza we wstępie, że powieść ta jest fikcją literacką, wariacją na temat Cecilii Klein. Stworzyła ją na podstawie opowieści Lalego Sokołowa. Heather Morris opisała prawdopodobne dzieje Cilki w bardzo realistyczny sposób. Owszem, można odnieść wrażenie, że ta dziewczyna była jakimś superhero, ale nie można przecież zaprzeczyć, że coś takiego miało miejsce.

Pisarka przedstawiła życie Cilki w syberyjskim łagrze, w którym dziewczyna spędziła dziesięć lat. W tym czasie przechodziła na różne stanowiska pracy, spotkało ją wiele upokorzeń, a głód i chłód były wszechobecne, ale także znalazła przyjaciółki, dzięki którym codzienność w więzieniu była do zniesienia. Swoją przeszłość z Auschwitz głęboko skrywała, ponieważ obawiała się reakcji współwięźniarek i odrzucenia.

W powieści prawdziwe doświadczenia kobiet zesłanych do sowieckich łagrów, a także tych, które przetrwały koszmar obozów koncentra...

"Podróż Cilki" Heather Morris to jedna z lepszych lektur, które ostatnio czytałam. Muszę przyznać, że tematyka obozów w czasie drugiej wojny światowej oraz obozów pracy jest mi znana z wielu pozycji książkowych, ale tak jak tutaj jest opisana, to jeszcze się nie spotkałam. Tytułowa Cilka trafia do obozu Auschwitz jako szesnastolatka razem ze swoją siostrą i matką i tylko ona przeżyje to piekło. Każdy w tak trudnej sytuacji stara się przeżyć w jakikolwiek sposób, wiele sytuacji jest niezależnych od danego człowieka. Gdy jest się w obozie, człowiek staje się nikim, ma nad sobą pana i władcę i to często nie jednego, który z człowiekiem się nie liczy. Blok śmierci, do którego pod przymusem trafia Cilka, pozwala jej przeżyć w obozie, jednak fakt, przebywania w tym bloku wpływa niekorzystnie na jej sytuację po wyzwoleniu. Nie czytałam wcześniej o tym, że osoby będące w obozach koncentracyjnych po wyzwoleniu zostawały skazywane na dalsze więzienie praktycznie za to, że nie przeciwstawiły się nazistom. Proces w Norymberdze wielu faszystów nie skazał na odpowiednie kary, no bo przecież oni wykonywali tylko rozkazy, a więźniowie to z "przyjemności" robili to co, im kazano, zwłaszcza kobiety lub dzieci. Czytając tę książkę, nie mogłam się od niej oderwać, musiałam dowiedzieć się, jak skończyła się historia bohaterki. To, że Cilka została skazana na 15 lat zsyłki na Sybir, za to, że była w obozie daje do myślenia, co władza sobie wtedy myślała. W tej chwili małe problemy są wspomaga...

Cilka jest Żydówką, a jej początkowe losy poznajemy w „Tatuażyście z Auschwitz”. Mając jedynie 16 lat trafiła do obozu koncentracyjnego. Jej wybawieniem, a zarówno przekleństwem okazała się uroda. Już na początku została wypatrzona przez jednego z kierowników obozu, który wykorzystywał ją seksualnie. Plusem tej okropnej sytuacji okazało się to, że dziewczyna była uprzywilejowana i możliwe że tylko dzięki temu udało jej się przeżyć. W roku 1945 obóz został wyzwolony przez sowietów. Koszmar więźniów się skończył, mogli wyjść na wolność. Cilka jednak nie miała takiego szczęścia. Została oskarżona o kolaborację z wrogiem i szpiegostwo oraz skazana na 15 lat ciężkich robót na Syberii. 

Mimo że pierwszy tom przeczytałam już dawno temu, nadal pamiętam uczucia jakie towarzyszyły mi przy lekturze. Tutaj czułam jeszcze głębszy smutek i współczucie do głównej bohaterki. Wycierpiała już tyle na terenie obozu koncentracyjnego, a teraz została za swoje cierpienia dodatkowo ukarana. 

Skazańcy zostają przewiezieni na Syberię wagonami bydlęcymi. Na miejscu jest niby podobnie, ale jednak dziewczyna wszystkiego musi się nauczyć od nowa. Musi znaleźć sposób na to, żeby przeżyć i to piekło. 

Duży plus dla autorki za olbrzymi research przed napisaniem „Podróży Cilki” oraz za to, że na końcu książki pojawiają się wszystkie informacje, jakie znalazła na temat Cilki Klein. Dzięki temu nie mieszamy faktów z fikcją, co często zdarza się p...

Mam problem z tą książką. Podobała mi się bardziej niż Tatuażysta, tylko pytanie czy dlatego, że była lepsza, czy przez to, że moja wiedza o łagrach jest raczej marna? 
 Cilka mimo strasznych wydarzeń jakie ją spotkały ma niebywałe szczęście. Jest jak przysłowiowy kot, co spada na cztery łapy. Oskarżona o kolaborację z wrogiem trafia na Syberię, do obozu pracy. Dla mnie łagry są miejscem równie strasznym co obozy koncentacyjne, jednak autorka kolejny raz wybiela, łagodzi historię. Rozumiem, że taki obraz sprzeda się bardziej, trafi do większej ilości czytelników, ale jak dla mnie to żerowanie na ludzkich emocjach. Niby fikcja, ale bohaterka prawdziwa, realne historycznie wydarzenia, ale nie doszukujmy się autentyczności - czy to takie zabezpieczenie dla Morris, przed falą krytyki? O ile powieść jak powieść, czyta się szybko, sprawnie, nawet trochę zbyt lekko, tak sam pomysł to tylko komercyjny chwyt bazujący na sukcesie Tatuażysty. 
 
 Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy. 

„Podróż Cilki” stanowi rozwinięcie historii dziewczyny, którą poznać można było w poprzedniej książce Heather Morris. Dla tych, którzy nie czytali „Tatuażysty z Auschwitz” nie będzie to jednak stanowiło problemu, ponieważ jest to odrębna historia.

Cilka przetrwała lata spędzone w Auschwitz dzięki swojej urodzie i sprytowi. Udało jej się dotrwać do czasu wyzwolenia, jednak pozostaje sama na świecie, ponieważ cała jej rodzina zginęła. Być może dlatego dziewczyna nie potrafi wykorzystać faktu, że jest wolna i uciec tak, jak zrobili to pozostali. Przez to władze komunistyczne zdążyły się nią zainteresować i oskarżyć o kolaborację, w ten sposób skazując ją na piętnaście lat w łagrze.

Okazuje się, że tutaj także dziewczyna potrafi sobie poradzić stosując te same metody co wcześniej, jednak obawia się, że ktoś pozna jej wstydliwą przeszłość. Stara się odkupić swoje winy poprzez pomoc innym, jednak jej odwaga i hardy charakter niejednokrotnie wpędza ją w kłopoty. Czy Cilka zdoła przeżyć kolejne uwięzienie i lata ciężkiej pracy?

***

Według mnie „Podróż Cilki” bardziej udała się autorce, może przez fakt, że już na wstępie zaznaczono, iż jest to fikcja literacka. Dzięki temu nie denerwowały mnie rozbieżności historyczne, jak to miało miejsce w czasie czytania „Tatuażysty z Auschwitz”.

Poruszająca jest postać dziewczyny, która zamienia się w kobietę podczas pobytu w obozach pracy, a p...

Książki „Inny Świat”, „Powrót do krainy zeków”, czy bardzo osobiste „Dziewczyny z Syberii” to wstrząsająca kopalnia realnej wiedzy o życiu w GUŁagu. Każdą z nich emocjonalnie odchorowałam.

A "Podróż Cilki”? To po prostu historyczna obyczajówka z elementami łagru w tle. I nie jest to stricte opowieść o łagrze, lecz o młodej, sympatycznej i przebojowej dziewczynie po straszliwych przejściach, pisana właśnie z jej perspektywy. Dlatego ze stron powieści nie wyziera głód, bo Cilka tak na prawdę głodna nie była. Nie współodczuwamy z bohaterami powieści męki katorżniczej pracy, powodującej wycieńczenie i niejednokrotnie śmierć - bo Cilka wprawdzie ciężko pracowała, ale nie ponad swoje siły, czerpała z tej pracy radość i satysfakcję, a nawet doskonaliła się zawodowo. Nie cierpimy z więźniami z powodu poniżnana, odzierania z ludzkiej godności, wszechobecnego strachu i beznadziei, bo na drodze Cilki stanęli ludzie, którzy pomogli jej przetrwać i godnie żyć jak na tamte warunki. Nawet jak jest permanentnie gwałcona, to i tak jest w tym procederze uprzywilejowana względem innych więźniarek. Dla niej to był taki łagier w wersji light. I taka jest cała książka - łagier w Workucie w lżejszej odsłonie, porównujac do tego co wiem o łagrach z innych pozycji. Czy trochę nie przesadzam ? No może trochę... Ale w porównaniu z innymi pozycjami o tematyce obozowej, tej książki nie czytałam ze ściśniętym gardłem, niedowierzaniem i niejednokrotnie łzami w oczach.

Czy mi się podo...

Pierwszy tom tej serii wzbudził wiele kontrowersji, ale też moich uwag. Coś było na rzeczy i naprawdę nie dało się o niej pisać, bez wspominania historycznych nieścisłości. O czym mowa? O „Tatuażyście z Auschwitz”. Tym razem sięgnęłam po tom drugi, czyli „Podróż Cilki”. Czy wzbudziła we mnie te same wrażenia, co poprzedni?

Wydawałoby się, że koszmar Cilki wreszcie dobiegł końca. Przetrwała piekło Auschwitz, obóz został wyzwolony przez wojska radzieckie, jednak piekło… wcale się nie skończyło. Dziewczyna zostaje wysłana do sowieckich łagrów za „kolaborowanie z wrogiem”, a ona po prostu chciała przeżyć. Znów w nieludzkich warunkach, poniżej godności, walczy o każdy dzień. Czy Cilka znajdzie w sobie dość sił?

Bohaterką tej książki jest Cilka, postać, która we wcześniej odrywała ważną, chociaż drugoplanową rolę. Tym razem autorka już na samym początku zaznacza, że jej powieść jest jedynie inspirowana historią. Losy głównej bohaterki to połączenie życia autentycznej postaci, innych osób, ale też literackiej fikcji. I ta deklaracja paradoksalnie odniosła dobry skutek. W przypadku „Tatuażysty” bardziej zaznajomieniu z tematyką recenzenci wytkali autorce wiele błędów i nieścisłości, tym razem więc nie można powołać tego argumentu.

Na plus można też policzyć warsztat pisarski. Powieść została napisana lepiej niż poprzednio. Jest równie przystępna, mocna w przekazie i lekka w formie, co wcześniej, ale mniej jest „zgrzytów”. To dość zaskakujące, bo jak na...

Z postacią Cilki Klein po raz pierwszy można było się spotkać czytając poprzednią powieść autorki „Tatuażysta z Auschwitz”.
Cilka do obozu koncentracyjnego trafiła w 1942 r. w wieku 16 lat i została kochanką niemieckiego esesmana. Udało jej się przeżyć, lecz nie odzyskała wolności. Po wyzwoleniu obozu przez Armię Czerwoną została za kolaborację z wrogiem wysłana na 15 lat do łagru w syberyjskim Workucie. Tu po raz kolejny musi zmagać się z przeciwnościami losu i ciężką pracą. Przez pierwsze dni pracuje w kopalni, później dostaje pracę w lazarecie, gdzie ratuje innych nie dbając o własne życie, a potrzeby innych przedkłada nad swoje własne.

Podobnie jak w przypadku tatuażysty książka oparta jest na prawdziwej historii i tylko w części stanowi fikcję literacką. Muszę przyznać, że ta opowieść podobała mi się bardziej, gdyż wydawała się bardziej realna. Czytając o Cilce odniosłam jednak wrażenie, że czytam opowieść o świętej, która wprawdzie robi wszystko by przeżyć, jednak czegoś jej w jej żyłach nie płynie krew. Cilka nie walczy o siebie i poddaje się woli i władzy innych, nie ma żadnych chwil załamań, zwątpień, nie choruje i jak dla mnie wydaje się robotem. Jednak mimo wszystko książkę warto było przeczytać.

Każdy twórca ma prawo do osobistej interpretacji życia obozowego, które w tej książce ukazane jest w wersji light. Podróż Cilki czyta się bardzo szybko i jest niesamowicie łatwa w odbiorze, co dla mnie jest niebywałym zaskoczeniem bo póki co temat nie należy do łatwych i przyjemnych. Zatem jeśli chcecie się dowiedzieć czegoś więcej na temat życia obozowego z lekkim przymrużeniem oka to sięgnijcie po Podróż Cilki.
Wydaje mi się, że autorka wyciągnęła niewiele wniosków z poprzedniego debiutu (Tatuażysta z Auschwitz), kolejna nie odrobiona lekcja o tematyce obozowej. Dla mnie książka ta graniczy nieco z fantastyką, bohaterowie są mało realistyczni, mało w nich emocji i przeżyć. Temat jest ciężki i nie każdy autor nadaje się, aby podjąć rękawicę i z odpowiednim szacunkiem opisywać dramat życia obozowego. Pomimo, że książka jest kontynuacją Tatuażysty... można ją czytać samodzielnie.

Moim zdaniem książkę zdecydowanie było warto przeczytać. Wywołuje wiele emocji, wciąga praktycznie od pierwszej, do ostatniej strony. Bohaterce mocno kibicowała i bardzo podobało mi się to, co przeczytałam w epilogu. Z wielką przyjemnością polecam.

Jako fikcję literacką, całkiem dobrze się czytało, może nawet za łatwo jak na taką tematykę powieści. Przystępny język, nie ma w książce bardzo dramatycznych, czy wstrząsających opisów życia zesłańców w łamach. Powieść ogółem oceniam na plus