Podwójne widzenie

Pierwsza myśl jaka naszła mnie podczas czytania opowiadań zawartych w "Podwójnym widzeniu" była taka, że nawet gdybym nie wiedział, że autor jest Czechem - co więcej aktorem, scenarzystą i reżyserem czeskich filmów (nie tych przysłowiowych ;) - to byłbym gotów postawić na to każde pieniądze. Bo ta książka jest tak czeska jak, powiedzmy, Jaromir Jagr (legenda czeskiego hokeja na lodzie) jedzący knedliki na moście Karola zapijający Pilsnerem. Czy to zarzut, albo co gorsza szowinizm z mojej strony? Absolutnie nie! Po prosu bardzo ucieszyłem się, że po przewróceniu okładki (notabene opatrzonej u dołu profilem Szwejka) dostałem dokładnie to na co liczyłem.
Opowiadania są lekkie, naprawdę można się odprężyć przy lekturze, czasem śmieszne, czasem wywołujące zadumę, ale wszystkie dobre, okraszone abstrakcyjnym humorem i całą masą osobliwych bohaterów, którzy z miejsca zdobywają sympatię czytelnika i chyba nie potrafiłbym wskazać, który z tych krótkich tekstów podobał mi się najbardziej.
Sam sposób pisania autora, to z jaką lekkością i przy pomocy prostego stylu opisuje niezwykłe zdarzenia przytrafiające się zwykłym ludziom ujęło mnie do głębi. Jednym zdaniem: Zostałem fanem Zdenka Sveraka.