Kościół Katolicki postrzega środki społecznego przekazu jako cenny instrument głoszenia Ewangelii. Stąd proklamuje prawo do nich i domaga się uszanowania go w państwach, w których pełni swoją misję. Niniejsza rozprawa stanowi studium prawnoporównawcze. Autor analizuje w niej normy prawa kanonicznego, którymi rządzi się udział Kościoła w środkach społecznego przekazu oraz systemy prawne poszczególnych państw, pod kątem gwarancji wolności słowa. Praca zawiera również ważny wątek polityczny. Polega on na ukazaniu różnic w porządkach prawnych państw o rozbudowanych gwarancjach wolnościowych, do jakich należą państwa Europy Zachodniej i państw postkomunistycznych, które od niedawna budują swoje struktury demokratyczne.