Puchatkowa jesień wierszyki ze stumilowego lasu

Jesienią las się całkiem zmienia: liście są złote i czerwone, fruwają wokół niczym ptaki i każdy leci w inną strone. Kangurek brykał, biegał w kółko, troszeczkę z leśnej ścieżki zboczył i nagle pośród złotych liście ujrzał na drzewie STRASZNE OCZU! - Trzeba pogadać z tym straszydłem! - Królik odezwał się ostrożnie. - Możemy go nakarmić mydłem lub marchew upiec mu na rożnie. Albo najlepiej niech stąd pójdzie i jak najdalej się wynosi! Tu nie ma miejsca dla potworów! Niech Kubuś grzecznie go poprosi!