Rilla ze Złotego Brzegu

„ — Nim ta wojna dobiegnie końca (...) odciśnie się piętnem na każdym mężczyźnie, każdej kobiecie i każdym dziecku w Kanadzie... Na tobie także, Mary... Wojna wedrze się w głąb twojego serca i będziesz ją opłakiwać krwawymi łzami. Grajek w końcu przybył i wkrótce zacznie wygrywać swą straszną i zniewalającą melodię, z jej dźwięki dotrą aż na krańce świata. Minie wiele lat, zanim taniec śmierci ustanie... wiele lat, Mary. A do tego czasu pękną miliony serc.“



Gdy w Europie wybucha pierwsza wojna światowa w Kanadzie ludzie dzielą się na dwa obozy — tych, którzy sprawę bagatelizują i nie wierzą w doniesienia oraz tych, którzy decydują się pomóc. Kobiety organizują zbiórki dla Czerwonego Krzyża, a mężczyźni postanawiają walczyć. Kolejne wiadomości nie pokrzepiają jednak serc. Powrót bliskich wydaje się coraz odleglejszym marzeniem, a wojna nie zbliża się do zakończenia. Tak jak wcześniej wszędzie była tematem numer jeden, tak z czasem coraz rzadziej pojawia się na ustach ludzi, choć wypełnia ich myśli, a działania pomocowe nie ustają.

Gdzieś w tym chaosie znajduje się natomiast Rilla. Dziewczyna niemalże z dnia na dzień musi z naiwnej, infantylnej istotki przekształcić się w kobietę odpowiedzialną, która robi, co może, gdy jej brat i wielu innych znajomych ryzykują własnym życiem. Bliscy obserwują zamianę, jaka w niej zachodzi, z mieszanką bólu i dumy. Nagle bowiem dziewczyna wykazuje się siłą, o jakiej nikt jej nie podejrzewał. Wojna jednak odcisk...

Towarzyszymy bohaterom aż do zakończenia wojny i ich powrotu w 1919 roku do domu. Ludzie powoli próbują nauczyć się nowego życia i poukładać w głowie wszystkie swoje doświadczenia. Przedwojenne dzieci stały się już dojrzałe, a w miejscu niewinności pojawił się bagaż, którego nikt nie powinien dźwigać. Dla mnie ta książka miała wiele wzruszających i trudnych momentów, przy których płakałam. Uważam, że Lucy Maud Montgomery wykorzystała swoje dzieło do jednego z lepszych celów, jakie może spełniać literatura – dała świadectwo dawnych lat, o których wszyscy powinniśmy pamiętać.

Jeśli jeszcze się wahasz, czy sięgnąć po serię o Ani, to rozwiej wątpliwości. Towarzyszenie jej podczas kolejnych lat na nowo rozbudzi naszą przytłumioną wrażliwość, pozwoli dostrzec to, co najważniejsze i przede wszystkim roztli płomień tęsknoty za spokojnym, wolnym życiem z przełomu XIX i XX wieku.

Cała recenzja: https://znakomita.com/2020/12/22/rilla-ze-zlotego-brzegu-50-2020/

Piękna, wzruszająca opowieść. Jeżeli ktoś z Państwa posiada wydanie Wydawnictwa Literackiego z serii "100 Lat Ani", bardzo chętnie odkupię - jest to jedyna część serii, której brakuje na półce mojej młodszej siostry.